60 Dywizja Strzelecka (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

60 Dywizja Strzelecka
60-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1936,1941

Rozformowanie

1941,1945

Nazwa wyróżniająca

Siewska, Warszawska

Dowódcy
Pierwszy

Nikołaj Pronin

Ostatni

Pawieł Moszczałkow

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja ZSRR na Polskę
front wschodni:
Organizacja
Dyslokacja

Spas-Diemieńsk

Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

15 Korpus Strzelecki

Skład

trzy pułki piechoty,
pułk artylerii

Odznaczenia

60 Dywizja Strzelecka (ros. 60-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Formowanie i walki

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz została sformowana w 1936. W 1939 roku wchodziła w skład 15 Korpusu Strzeleckiego i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji od 17 września brał udział w ataku na Polskę. Jej stan osobowy w czasie ataku wynosił 67% stanu etatowego[1]. W kwietniu 1941 została rozformowana.

Ponowne formowanie miało miejsce 26 września 1941 i było związane z atakiem III Rzeszy na Związek Radziecki. W czasie obrony Moskwy walczyła w składzie 33 Armii[2].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
W 1939[3]
  • dowództwo i sztab
  • 194 pułk strzelecki
  • 358 pułk strzelecki
  • 224 pułk strzelecki
  • 54 pułk artylerii
  • 83 pułk artylerii haubic
  • 367 samodzielny batalion czołgów

Dowódcy dywizji

[edytuj | edytuj kod]
  • płk Marzic Salichow (był w 1939)[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert Forczyk, Howard Gerrard: Moskwa 1941. Pierwsza porażka Hitlera. Kraków: 2008. ISBN 978-83-7396-709-0.
  • Czesław Grzelak: Płonące Kresy. Wilno-Grodno-Kodziowce 1939. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 978-83-11-12908-5.
  • Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • RKKA. [dostęp 2018-09-03]. (ros.).