24 Pułk Piechoty Liniowej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy | płk Zadera |
Ostatni | płk Zadera[1] |
Działania zbrojne | |
powstanie listopadowe | |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk |
24 Pułk Piechoty Liniowej – polski pułk piechoty okresu Królestwa Kongresowego
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Sformowany w 1830 z gwardii ruchomych województwa augustowskiego[1]. Zgodnie z etatem pułk miał składać się ze sztabu i trzech batalionów piechoty liniowej po cztery kompanie, winien liczyć 57 oficerów, 216 podoficerów, 40 muzykantów, i 2355 szeregowych frontowych i 27 żołnierzy niefrontowych. W sumie w pułku miało służyć 2695 żołnierzy[2].
Walki pułku
[edytuj | edytuj kod]Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.
Bitwy i potyczki[1]:
- pod Modlinem (26 czerwca)
- Utratą (16 sierpnia)
- Warszawą (6-7 września)
W 1831 roku, w czasie wojny z Rosją, żołnierze pułku otrzymali 1 kawalerski, 9 złotych i 15 srebrnych krzyży Orderu Virtuti Militari[1].
Uzbrojenie i umundurowanie
[edytuj | edytuj kod]Uzbrojenie podstawowe piechurów stanowiły karabiny skałkowe. Pierwotnie było to karabiny francuskie wz. 1777 (kaliber 17,5 mm), później zastąpione rosyjskimi z fabryk tulskich wz. 1811 (kaliber 17,78 mm). Poza karabinami piechurzy posiadali bagnety i tasaki (pałasze piechoty). Wyposażenie uzupełniała łopatka saperska, ładownica na 40 naboi oraz pochwa na bagnet.
Umundurowanie piechura składało się z granatowej kurtki i sukiennych, białych spodni. Poszczególne pułki miały odmienne kolory naramienników, wyłogów oraz kołnierzy. Używano czapek czwórgraniastych. Po reformie w roku 1826 wprowadzono pantalony zapinane na guziki. Czapki czwórgraniaste zastąpiono kaszkietami z czarnymi daszkami i białymi sznurami. Na kaszkiecie znajdowała się blacha z orłem, numer pułku oraz ozdobny pompon.
Wyłogi żółte[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Gembarzewski 1925 ↓, s. 74.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 484.
- ↑ Linder 1960 ↓, s. barwy pułkowe.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.