Big Yellow Taxi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Big Yellow Taxi
Wykonawca singla
z albumu Ladies of the Canyon
Joni Mitchell
Wydany

lipiec 1970

Nagrywany

1970

Gatunek

folk rock, pop-rock, folk, pop

Długość

2:16

Wydawnictwo

Reprise

Producent

Joni Mitchell

Format

7″

Autor

Joni Mitchell

Singel po singlu
„Big Yellow Taxi”
(1970)
Carey
(1971)

Big Yellow Taxi – piosenka napisana i pierwotnie nagrana przez Joni Mitchell w roku 1970[1]. W jej rodzinnej Kanadzie singiel z utworem dotarł do miejsca 14[2]. W Australii znalazł się na pozycji 8.[3], natomiast w Wielkiej Brytanii zatrzymał się na lokacie 11[4]. Oryginalnie wydany singiel w USA – w sierpniu 1970 roku – dotarł jedynie na miejsce 67. zestawienia Billboard Hot 100[5]. Jednak pięć lat później, w wersji na żywo piosenka stała się hitem, plasując się na #24[6]. Także inni wykonawcy sięgnęli po tę kompozycję, m.in. Bob Dylan, The Neighborhood (Hot 100, #29), Máire Brennan, Amy Grant oraz Counting Crows[7].

Geneza utworu

[edytuj | edytuj kod]

Joni Mitchell napisała tę piosenkę pod wpływem podróży na Hawaje. Jak wspomina w rozmowie z dziennikarzem Alanem McDougallem, przeprowadzonej na początku lat 70. XX w., do hotelu przybyła o takiej porze, że dopiero rano mogła zobaczyć widok z okna. Był to „pocztówkowy” widok na ocean, na palmy przy brzegu, fale. Jednak gdy stanęła na balkonie i spojrzała w dół, zobaczyła betonowy parking. Pomyślała: They paved paradise and put up parking lot (Zabetonowali raj i wybudowali plac parkingowy). I te słowa znalazły się w tekście piosenki.

Wersja Boba Dylana

[edytuj | edytuj kod]
Big Yellow Taxi
Wykonawca utworu
z albumu Dylan
Bob Dylan
Wydany

16 listopada 1973

Nagrywany

4 czerwca 1970

Gatunek

folk

Długość

2:12

Twórca

Joni Mitchell

Producent

Bob Johnston

Wydawnictwo

Columbia Records

Muzyk zaaranżował utwór, nagrał go w czerwcu 1970 roku, który wydany został na albumie Dylan w listopadzie 1973 roku.

Historia i charakter utworu

[edytuj | edytuj kod]

Piosenka ta została nagrana na 6 sesji w Columbia Studio E w Nowym Jorku 4 czerwca 1970 r. Oprócz niej nagrał Dylan wtedy jeszcze: albumowe „New Morning” i „Three Angels” oraz odrzucone „Bring Me Water” i „Tomorrow Is a Long Time”[8].

Wersja Dylana ma nieco zmienione słowa i w pełni zasługuje na miano odrzutu sesyjnego[9].

Dylan nigdy nie wykonywał tej ballady na koncertach.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
sesja szósta
  • Al Kooper – gitara, pianino, wokal
  • Charlie Daniels – gitara basowa
  • Ron Cornelius – gitara
  • Russ Kunkel – perkusja
  • Hilda Harris – chórki
  • Albertine Robinson – chórki
  • Maeretha Stewart – chórki

Inne wersje

[edytuj | edytuj kod]
  • Sugar Beats – Really Cool Songs (1973)
  • Monty AlexanderJamboree: Ivory and Steel (1988)
  • Amy GrantHouse of Love (1994)
  • Pinhead Gunpowder – Jump Salty (1994)
  • Monika Borzym – Back to the garden (2016)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Big Yellow Taxi by Joni Mitchell. secondhandsongs.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
  2. Big Yellow Taxi – Joni Mitchell – 1970 and 1975. seventiesmusic.wordpress.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
  3. Go Set Charts. poparchives.com.au. [dostęp 2014-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-28)]. (ang.).
  4. Albums and Singles for ‘Big Yellow Taxi’. officialcharts.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
  5. Dafydd Rees, Luke Crampton: Q ROCK stars encyclopedia. Londyn: Dorling Kindersley, 1999, s. 674. ISBN 0-7513-1113-8.
  6. Joni Mitchell. billboard.com. [dostęp 2014-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-25)]. (ang.).
  7. Big Yellow Taxi. secondhandsongs.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
  8. Heylin 1995 ↓, s. 84.
  9. Trager 2004 ↓, s. 39.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]