You’re a Big Girl Now – Wikipedia, wolna encyklopedia

You'r a Big Girl Now
Wykonawca utworu
z albumu Blood on the Tracks
Bob Dylan
Wydany

17 stycznia 1975

Nagrywany

27 grudnia 1974

Gatunek

folk rock

Długość

4:36

Twórca

Bob Dylan

Producent

David Zimmerman

Wydawnictwo

Columbia Records

You’re a Big Girl Nowpiosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w grudniu 1974 r., wydana na albumie Blood on the Tracks w styczniu 1975 r.

Historia i charakter utworu

[edytuj | edytuj kod]

Piosenka ta została nagrana na szóstej sesji do albumu Blood on the Tracks 27 grudnia 1974 r. w Sound 80 Studios w Minneapolis w stanie Minnesota. Została ona także wydana na koncertowym albumie Hard Rain i składance Biograph[1].

Po raz pierwszy Dylan próbował nagrać tę kompozycję na pierwszej sesji w Nowym Jorku 16 września 1974 r. Kolejnej próby dokonał na drugiej sesji następnego dnia. Ta wersja została wydana, prawdopodobnie 25 września, na próbnym tłoczeniu gotowego już albumu. Jednak artysta niezadowolony z rezultatów nagrał ten utwór z innymi muzykami w Minneapolis, gdzie przebywał z okazji bożonarodzeniowych świąt. Mimo że oryginalne wersje powtórnie nagranych w Minneapolis kilku utworów bardziej podobały się Joni Mitchell i Robbiemu Robertsonowi, opublikował na nowej wersji albumu właśnie te nagrania.

Piosenka ta nawiązuje tematycznie do utworów nagrywanych przez Dylana w latach 60. XX w. – portretów człowieka będącego w bardzo złym stanie zarówno pod względem romantycznym, jak i duchowym i fizycznym. Kompozycja ta – być może – powstała pod wpływem "I Can’t Help It (If I'm Still in Love with You)" Hanka Williamsa[2].

Narrator "You’re a Big Girl Now" jest pognębiony przez urzeczywistnienie, że instynktowne odczucia jego byłej kochanki (która już angażuje się romantycznie z kimś innym) były właściwe. Tak jak i większość piosenek z tego albumu, jest to piosenka otwarcie osobista; granica między narratorem a jej twórcą-wykonawcą jest całkowicie zatarta.

Chociaż Dylan zawsze wypierał się autobiograficzności piosenek nagranych na Blood on the Tracks, nigdy nie brzmiało to przekonująco[3].

Dylan po raz pierwszy publicznie zaczął wykonywać ten utwór w czasie drugiej części Rolling Thunder Revue w 1976 r. W kilka miesięcy później Dylan i Sara byli już po rozwodzie. Powrócił do koncertowego jego wykonywania w 1978 roku Po 10-letniej przerwie wykonywał go w czasie tournée z Tom Petty and the Heartbreakers w 1987 r. Od końca lat 80. poprzez lata 90. XX w. piosenka ta była wykonywana stosunkowo często, a w latach 2000. – stosunkowo rzadko.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
Sesja 6
  • Bob Dylangitara, harmonijka, śpiew
  • Greg Inhofer – instrumenty klawiszowe
  • Bill Peterson – gitara basowa
  • Bill Berg – perkusja
  • Chris Weber – gitara

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Albumy

Wykonania piosenki przez innych artystów

[edytuj | edytuj kod]
  • Ian Moore – Ian Moore's Got the Green Grass (1999)
  • Gerard Quintana and Jordi Batiste – Els Miralls de Dylan (1999)
  • Travis – singiel (2001)
  • Mary Lee's Corvette – Blood on the Tracks (2002)
  • Sugar Black na albumie różnych wykonawców Blowin' in the Wind: A Reggae Tribute to Bob Dylan (2002)
  • Elin Sigvardsson na albumie różnych wykonawców May Your Song Always Be Sung: The Songs of Bob Dylan, Vol. 3 (2003)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Heylin 1995 ↓, s. 94.
  2. Trager 2004 ↓, s. 702.
  3. Trager 2004 ↓, s. 703.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1974-1986. The Middle Years. Omnibus Press. Nowy Jork, 1994 ISBN 0-7119-3555-6
  • Clinton Heylin: Bob Dylan. The Recording Sessions 1960–1994. Nowy Jork: St. Martin Press, 1995. ISBN 0-312-13439-8.
  • Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]