Chwyt De Lee – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chwyt De Lee (ang. de Lee maneuver) – procedura medyczna, chwyt stosowany w praktyce położniczej w celu wyczucia od zewnątrz główki znajdującej się w dnie miednicy. Uciskając dwoma palcami bocznie od warg sromowych większych w głąb miednicy wyczuwa się ją jako duży, twardy opór[1][2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Joachim W. Dudenhausen, Willibald Pschyrembel, Położnictwo praktyczne i operacje położnicze, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000, s. 155.
  2. Joachim W. Dudenhausen, Practical Obstetrics, Walter de Gruyter, 2014, s. 164, ISBN 978-3-11-027611-4 [dostęp 2017-12-27] (ang.).
  3. Hung N. Winn, John C. Hobbins, Clinical Maternal-Fetal Medicine, CRC Press, 2000, s. 185, ISBN 978-1-85070-798-1 (ang.).