French
DeutschGrand Prix Japonii Formuły 1 – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Suzuka | |
| Pełna nazwa | Honda Japanese Grand Prix |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Szczegóły | |
| Organizowany | |
| Długość okrążenia | 5,807 km |
| Liczba okrążeń | 53 |
| Dystans | 307,573 km |
| Ostatnie wyniki (sezon 2024) | |
| Pole position | Max Verstappen |
| Podium | Max Verstappen |
| Najszybsze okrążenie | Max Verstappen |
| Strona internetowa | |
Grand Prix Japonii – wyścig Formuły 1 po raz pierwszy zorganizowany w 1976 r. na torze Fuji International Speedway. W latach 1987–2019 roku gościł na torze Suzuka International Racing Course, z wyjątkiem sezonów 2007-2008, kiedy tor Fuji powrócił do kalendarza jako miejsce organizacji wyścigu.
Od początku obecności w kalendarzu Formuły 1 wyścig kojarzony był z emocjami i kontrowersjami. Dzięki temu, że zazwyczaj był to wyścig kończący sezon, często dochodziło tu do decydujących starć pomiędzy pretendentami do tytułu. Sam tor Suzuka jest dużym wyzwaniem dla kierowców. Wszystko to powoduje, że wyścig jest jednym z najbardziej uwielbianych w sezonie. W ciągu 20 Grand Prix Japonii, 11 rozstrzygało losy mistrzostwa (wyścigi w 1976, 1987-1991, 1996, 1998-2000 i 2003 r.), a 5 z tych wyścigów kończyło sezon Formuły 1 (wyścigi w 1976, 1996, 1998-1999 i 2003 r.). W sezonie 2004 Grand Prix Brazylii zastąpiło wyścig w Japonii jako ostatni w sezonie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Inauguracyjne Grand Prix Japonii odbyło się w sezonie 1976 na torze Fuji International Speedway, 40 mil od Jokohamy. O wyścigu zrobiło się głośno dzięki walce Jamesa Hunta i Nikiego Laudy o tytuł mistrzowski. W trudnych, deszczowych warunkach Lauda, który wcześniej w sezonie cudem uniknął śmierci w wypadku podczas Grand Prix Niemiec, wycofał się, tłumacząc, że jego życie jest dla niego ważniejsze, niż mistrzostwo. Hunt zajął trzecie miejsce, co pozwoliło mu na zdobycie mistrzostwa przewagą jednego punktu. Rok później Hunt powrócił tu i odniósł zwycięstwo. Kolizja pomiędzy Gilles'em Villeneuve'em a Ronniem Petersonem, która spowodowała śmierć jednego z marshali, była jednocześnie przyczyną usunięcia Grand Prix z kalendarza F1 na dekadę.
Gdy Formuła 1 powróciła do Japonii w 1987 r., Grand Prix odbyło się na torze Suzuka International Racing Course, 72 km na południowy zachód od Nagoi. Tor został zaprojektowany przez duńskiego architekta Johna Hugenholtza i jest własnością Hondy, która używa go jako toru testowego. Suzuka jest jedynym torem w kalendarzu Formuły 1 w kształcie "ósemki" (odcinek toru przebiega po wiadukcie nad innym odcinkiem, krzyżując się z nim w ten sposób). Na tym torze doszło do kolejnych rozstrzygnięć w walce o tytuł. Gdy Nigel Mansell rozbił samochód Williamsa podczas treningów, mistrzostwo zdobył jego partner, Nelson Piquet. Tor będzie zawsze pamiętany za walkę, jaką toczyli na nim Ayrton Senna i Alain Prost. W trakcie Grand Prix w sezonie 1989 Senna próbował wyprzedzić Prosta aby zachować szansę na obronę tytułu mistrzowskiego, wtedy Francuz najechał na niego, posyłając obu poza tor i zdobywając trzeci tytuł mistrzowski. Rok później Senna odpłacił się Prostowi w podobny sposób, spychając go z toru i zapewniając tytuł sobie. Brazylijczyk przyznał później, że zrobił to celowo.
Przełom XX i XXI wieku przyniósł kolejne, bardziej sportowe rozstrzygnięcia walki o tytuł, najciekawsze pomiędzy Michaelem Schumacherem i Miką Häkkinenem. Najbardziej ekscytującym było Grand Prix w sezonie 2000, kiedy w trudnych, spowodowanych intensywnymi opadami deszczu warunkach, Schumacher odniósł zwycięstwo i zapewnił Ferrari pierwszy tytuł od 1979 r., a trzeci dla siebie. Wyścig w sezonie 2003 był dla Niemca jednym z najcięższych w karierze, zdołał jednak zdobyć jeden punkt gwarantujący mu tytuł, pobijając przy tym rekord pięciu zdobytych tytułów, należący do Juana Manuela Fangio.
Kwalifikacje do Grand Prix w sezonie 2004 zostały przesunięte na niedzielę z powodu tajfunu, który nawiedził okolice toru. Podczas przejazdu ostatnich czterech kierowców w kwalifikacjach w sezonie 2005 nagle pogorszyła się pogoda. W rezultacie czterej najwyżej sklasyfikowani kierowcy startowali z końca stawki. Wyścig wygrał ostatecznie w pięknym stylu Kimi Räikkönen, wyprzedzając na ostatnim okrążeniu Giancarlo Fisichellę.
W 2014 roku miał miejsce pierwszy śmiertelny wypadek od 20 lat. Jules Bianchi wpadł w poślizg na mokrej nawierzchni i uderzył w dźwig ściągający rozbite auto Adriana Sutila. W wyniku kraksy Francuz doznał poważnych uszkodzeń mózgu i zapadł w śpiączkę. Zmarł 17 lipca 2015 roku.
W 2020 roku z powodu pandemii COVID-19 oraz braku zgody na organizację imprezy bez kibiców wyścig został odwołany.
Tory
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze dwa Grand Prix Japonii odbyły się na torze Fuji. Po dziesięciu latach przerwy i powrocie do Formuły 1, Grand Prix odbywało się dwadzieścia lat na torze Suzuka. W sezonie 2007 wyścig powrócił na tor Fuji, natomiast od sezonu 2009 miał być organizowany naprzemiennie na obydwu torach, lecz po rezygnacji Fuji, Suzuka całkowicie przejęła Grand Prix Japonii[1].
- Fuji International Speedway (1976–1977, 2007–2008)
- Suzuka International Racing Course (1987–2006, 2009–2019)
Zwycięzcy Grand Prix Japonii
[edytuj | edytuj kod]
Liczba zwycięstw (kierowcy):
- 6 – Michael Schumacher
- 5 – Lewis Hamilton
- 4 – Sebastian Vettel
- 3 – Max Verstappen
- 2 – Gerhard Berger, Ayrton Senna, Damon Hill, Mika Häkkinen, Fernando Alonso
- 1 – Mario Andretti, James Hunt, Alessandro Nannini, Nelson Piquet, Riccardo Patrese, Rubens Barrichello, Kimi Räikkönen, Jenson Button, Nico Rosberg, Valtteri Bottas
Liczba zwycięstw (producenci podwozi):
Liczba zwycięstw (producenci silników):
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michał Roszczyn: GP Japonii na torze Suzuka do roku 2011 włącznie. f1wm.pl, 2009-08-24. [dostęp 2009-08-24].