HMS E4 – Wikipedia, wolna encyklopedia

HMS E4

HMS E4
Historia
Stocznia	Vickers, Barrow-in-Furness
Położenie stępki	16 maja 1911
Wodowanie	5 lutego 1912
Royal Navy
Wejście do służby	28 stycznia 1913
Wycofanie ze służby	21 lutego 1922
Los okrętu	sprzedany i zezłomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	676 ton (wynurzony), 809 ton (zanurzony)
Długość	54 metry
Zanurzenie	4,7 metra
Napęd
dwa spalinowe silniki disla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM
Prędkość	15 węzłów na powierzchni 9,5 węzłów zanurzony
Zasięg	5600 km przy 10 węzłach
Uzbrojenie
cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga	30

HMS E4 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1911–1912 w Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 5 lutego 1912 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 28 stycznia 1913 roku.

W 1914 roku E4 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Ernesta W. Leira^[1].

28 sierpnia 1914 roku okręt brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu.

24 września 1915 roku okręt podwodny E4 został zaatakowany przez niemiecki sterowiec SL3. 15 sierpnia 1916 roku biorący udział w manewrach w pobliżu Harwich E4 pod dowództwem Lt. Cdr. J. T. Tenisona, został staranowany przez uczestniczący w tych samych ćwiczeniach HMS E41. E4 zatonął w ciągu około dwóch minut. Nikt z jego załogi nie ocalał. Z HMS E41 zostało uratowanych tylko 14 z 30 marynarzy. Oba okręty zostały odnalezione, wydobyte i powróciły do służby.

HMS E4 został sprzedany do Upnor Ship Breaking Company i zezłomowany.

• Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).

• Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
• HMS E4, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
• E Class Coastal Submarine. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).