HMS E50 – Wikipedia, wolna encyklopedia

HMS E50
Ilustracja
HMS E42 bliźniaczy do E50
Typ

E

Historia
Stocznia

John Brown & Company, Clydebank

Położenie stępki

1 marca 1915

Wodowanie

13 listopada 1916

 Royal Navy
Wejście do służby

23 stycznia 1917

Wycofanie ze służby

1 lutego 1918

Los okrętu

zatopiony

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

673 tony (wynurzony),
820 ton (zanurzony)

Długość

55 metrów

Zanurzenie

4,6 metra

Napęd
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM
Prędkość

15,25 węzłów na powierzchni
10 węzłów zanurzony

Zasięg

5600 km przy 10 węzłach

Uzbrojenie
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm
Wyposażenie
działko 76 mm
Załoga

31

HMS E50 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1915–1916 w John Brown & Company, Clydebank, gdzie okręt został wodowany 13 listopada 1916 roku. Rozpoczął służbę w Royal Navy 23 stycznia 1917 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. Cdr. K. Michell.

19 marca 1917 roku okręt uległ uszkodzeniu w czasie kolizji z niemieckim okrętem podwodnym SM UC-62.

31 stycznia 1918 roku okręt zaginął na Morzu Północnym w okolicach South Dogger Bank Light Vessel. Prawdopodobnie wpadł na niemiecką minę[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Casemate / Greenhill, 2010, s. 108. ISBN 978-1935149071. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
  • Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
  • J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Londyn: Chatham Publishing Ltd., 2006. ISBN 1-86176-281-X. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]