HMS E5 – Wikipedia, wolna encyklopedia

HMS E5

HMS E4 bliźniaczy do E5
Historia
Stocznia	Vickers, Barrow-in-Furness
Położenie stępki	9 czerwca 1911
Wodowanie	17 maja 1912
Royal Navy
Wejście do służby	28 czerwca 1913
Wycofanie ze służby	7 marca 1916
Los okrętu	zatopiony przez miny
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	676 ton (wynurzony), 809 ton (zanurzony)
Długość	54 metry
Zanurzenie	4,7 metra
Napęd
dwa spalinowe silniki diesla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM
Prędkość	15 węzłów na powierzchni 9,5 węzłów zanurzony
Zasięg	5600 km przy 10 węzłach
Uzbrojenie
cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga	30

HMS E5 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1911–1912 w Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 17 maja 1912 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 28 czerwca 1913 roku.

Na krótko przed oddaniem do użytku Royal Navy 8 czerwca 1913 roku na statku doszło do wypadku, eksplodował silnik. Zginęło według jednych źródeł 13^[1], według innych 2 członków załogi, a 9 zostało ciężko rannych^[2].

W 1914 roku E5 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Charles S. Benninga^[3].

28 sierpnia 1914 roku okręt brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu.

7 marca 1916 roku w czasie patrolu w okolicy Juist na Morzu Północnym HMS E5 został zauważony przez niemiecki krążownik SMS Regensburg i w wyniku manewrów wszedł w niemieckie pole minowe. Nigdy nie powrócił z patrolu i został uznany za zatopiony.

• Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).

• Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
• HMS E5, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
• E Class Coastal Submarine. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).