Kwintyllus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kwintyllus
Marcus Aurelius Claudius Quintillus
	Cesarz rzymski
Okres	270
Poprzednik	Klaudiusz II Gocki
Następca	Lucjusz Domicjusz Aurelian
	Dane biograficzne
Dynastia	cesarze iliryjscy
Data urodzenia	ok. 220
Data i miejsce śmierci	270 ; Akwileja
Przyczyna śmierci	samobójstwo lub zabójstwo
Rodzeństwo	Klaudiusz II Gocki
	Moneta
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kwintyllus, Marcus Aurelius Claudius Quintillus Augustus (zm. 270) – brat cesarza Klaudiusza II Gockiego, obwołany przez wojsko cesarzem w 270 roku.

Pochodzący podobnie jak Klaudiusz z Ilirii Kwintyllus rozwijał swoją karierę u boku brata, przypuszczalnie pełnił urząd gubernatora Sardynii^[1]. Podczas cesarskiej kampanii przeciwko Germanom pozostał w Akwilei celem zabezpieczenia Italii przez ewentualnym najazdem^[1]^[2]. Po śmierci Klaudiusza został natychmiast obwołany przez wojsko cesarzem, co zaaprobował senat^[1]^[2].

Efemeryczne rządy Kwintyllusa według różnych źródeł trwały kilkanaście dni lub około dwóch-trzech miesięcy. Liczba monet, które wybito za jego panowania, świadczy raczej za dłuższym, kilkumiesięcznym panowaniem^[1]^[2]. Jeszcze za jego rządów armia Dunaju okrzyknęła nowym cezarem Aureliana. Na wieść o tym Kwintyllus popełnił samobójstwo lub został zamordowany przez własnych żołnierzy, którzy przeszli na stronę rywala^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Tadeusz Kotula: Aurelian i Zenobia. Wrocław: Ossolineum, 2006, s. 44-46. ISBN 83-04-04593-1.
↑ ^a ^b ^c ^d Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Warszawa: Iskry, 2006, s. 446-447. ISBN 83-207-1748-5.

[kotula-1] Tadeusz Kotula: Aurelian i Zenobia. Wrocław: Ossolineum, 2006, s. 44-46. ISBN 83-04-04593-1.

[krawczuk-2] Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Warszawa: Iskry, 2006, s. 446-447. ISBN 83-207-1748-5.

[1]

[2]

Dynastia julijsko-klaudyjska	Oktawian August (27 p.n.e. – 14 n.e.) Tyberiusz (14–37) Kaligula (37–41) Klaudiusz (41–54) Neron (54–68)
Rok czterech cesarzy	Galba (68–69) Oton (69) Witeliusz (69)
Flawiusze	Wespazjan (69–79) Tytus (79–81) Domicjan (81–96)
Dynastia Antoninów	Nerwa (96–98) Trajan (98–117) Hadrian (117–138) Antoninus Pius (138–161) Marek Aureliusz (161–180) Lucjusz Werus (161–169) Kommodus (180–192)
Bez dynastii	Pertynaks (193) Didiusz Julianus (193)
Sewerowie	Septymiusz Sewer (193–211) Geta (211–212) Karakalla (211–217) Makrynus (217–218) Diadumenian (218) Heliogabal (218–222) Aleksander Sewer (222–235)
Kryzys wieku III	Maksymin Trak (235–238) Gordian I i Gordian II (238) Pupien i Balbin (238) Gordian III (238–244) Filip I Arab (244–249) Filip II (247–249) Decjusz (249–251), Herenniusz i Hostylian (251) Trebonian Gallus i Woluzjan (251–253) Emilian (253) Walerian I (253–260) Galien (253–268) Klaudiusz II Gocki (268–270) Kwintyllus (270) Aurelian (270–275) Tacyt (275–276) Florian (276) Probus (276–282) Karus (282–283) Numerian (283–284) i Karinus (283–285)
Tetrarchia i Dynastia konstantyńska	Dioklecjan (284–305) Maksymian (286–305) Konstancjusz I Chlorus (293–306) Galeriusz (293–311), Sewer II (305–307), Maksymin Daja (305–313) Maksencjusz (306–312) Konstantyn I Wielki (306–337), Licyniusz (308–324) i Licyniusz II (317–324) Konstantyn II (337–340) Konstans I (337–350) i Konstancjusz II (337–361) Julian Apostata (361–363) Jowian (363–364)
Dynastia walentyniańska	Walentynian I (364–375), Walens (364–378), Gracjan (367–383), Walentynian II (375–392) i Eugenius (392–394)
Dynastia teodozjańska	Teodozjusz I Wielki (392–395)
Cesarstwo zachodniorzymskie	Honoriusz (395–423) Pryskus Attalus (409, 414) Konstancjusz III (421) Jan (423–425) Walentynian III (425–455) Petroniusz Maksymus (455) Awitus (455–456) Majorian (457–461) Libiusz Sewer (461–465) Antemiusz (467–472) Olibriusz (472) Gliceriusz (473–474) Juliusz Nepos (474–475) Romulus Augustulus (475–476)