French
DeutschStrażnica KOP „Zahacie” – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Dowódca KOP na strażnicy „Zachacie” (około 1927) | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | 1939 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica KOP „Zahacie” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]W 1924 w składzie 3 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 5 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 13 strażnic[1]. Strażnica KOP „Zahacie” w latach 1928 – 1939 znajdowała się w strukturze 3 kompanii KOP „Prozoroki”[2][3][4][5][6][7][8] batalionu KOP „Podświle”[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła kolej do stacji Zahacie i droga polna długości 1 km[7].
Służba graniczna
[edytuj | edytuj kod]Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[10]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[11].
Strażnica KOP „Zahacie” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 6 kilometrów 250 metrów od słupa granicznego nr 167 do 181[12], a w 1938 pododcinek szerokości 7 kilometrów 650 metrów od słupa granicznego nr 167 do 183[7].
Wydarzenia:
- W meldunku sytuacyjnym z 29 stycznia 1925 napisano: Strażnica zatrzymała mieszkańca miejscowości Witebska, który zeznał, że przekroczył granicę, ponieważ chciał się porozumieć ze znajomymi z Rosji. Dochodzenie w toku[13].
- W meldunku sytuacyjnym KOP za okres od 1 do 10 października 1928 odnotowano: Pododcinek Polewacze (!). Przez stację Zahacie przejechało do Polski 5 pociągów. Do Rosji sowieckiej przepuszczono 6 pociągów[14].
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Łozy” ⇔ strażnica KOP „Folwark Zachacie” – 1928[2], 1929[3]
- strażnica KOP „Parczyńszczyzna” ⇔ strażnica KOP „Stelmachowo Wielkie” – 1931[4], 1932[5], 1934[6], 1938[7]
Walki w 1939
[edytuj | edytuj kod]17 września 1939 odcinek 2 kompanii kpt. Antoniego Przybylskiego został zaatakowany przez jednostki 5 Dywizji Strzeleckiej płk. Kuźmy Galickiego i pododdziały 22 Wietrińskiej komendantury pogranicznej NKWD. Sowieci zniszczyli wszystkie strażnice i zlikwidowali większą część ich załóg. Przy zdobywaniu strażnicy „Zahacie” poległo dwóch Polaków, jeden został ranny, ponadto 11 żołnierzy i policjant dostało się do niewoli[15].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ stacja kolejowa Zahacie, gmina Prozoroki, powiat dziśnieński, województwo wileńskie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 8/1928.
- ↑ a b Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 10/1929.
- ↑ a b Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ a b c Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 14/1932.
- ↑ a b Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 54/1934.
- ↑ a b c d Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 83/1938.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 305.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 14/1932.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 18/1925.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 33/1928.
- ↑ Cygan 2006 ↓, s. 93.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiktor Krzysztof Cygan: Kresy we krwi. Obrona północno-wschodniej Polski we wrześniu 1939. Warszawa: Espadon Publishing, 2006. ISBN 978-83-60786-00-0.
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
- Meldunki sytuacyjne dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/217.)
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)