Szwedzkie Góry (Wielkopolski Park Narodowy) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy wzniesień w Wielkopolskim Parku Narodowym. Zobacz też: Szwedzkie Góry (ujednoznacznienie).

Szwedzkie Góry

Oz Budzyński

Widok od zachodu (z platformy widokowej)
Państwo	Polska
Położenie	Wielkopolski Park Narodowy
Pasmo	Oz Bukowsko-Mosiński
Położenie na mapie Polski Szwedzkie Góry
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Szwedzkie Góry
Położenie na mapie powiatu poznańskiego Szwedzkie Góry
Położenie na mapie gminy Mosina Szwedzkie Góry
Położenie na mapie Mosiny Szwedzkie Góry
52°14′46,9″N 16°49′27,9″E/52,246361 16,824417
Multimedia w Wikimedia Commons

Szwedzkie Góry (Oz Budzyński) – zespół pięciu wzniesień na ozie Bukowsko-Mosińskim, w jego wschodniej części, na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego (teren miasta Mosina), w sąsiedztwie obszaru ochrony ścisłej Jezioro Budzyńskie.

Teren jest porośnięty głównie borem sosnowym, a zamyka go część składająca się z pięciu wylesionych pagórków, będących właściwymi Szwedzkimi Górami. W okresie średniowiecznym oz został przekształcony w celach obronnych - przekopano go w kilku miejscach, a uzyskanym materiałem podwyższono pozostałe formacje. W zagłębieniach, podczas prac archeologicznych, zostały znalezione różnorakie odpadki (fragmenty naczyń glinianych, kości zwierzęce i groty bełtów). Według legendy w czasie potopu szwedzkiego stacjonowały tu wojska szwedzkich najeźdźców, co dało asumpt obecnej nazwie^[1].

Na terenie południowej części ozu od 2012^[1] wykonano w ramach projektu POIS.05.01.00-00-365/12 Ochrona in situ siedlisk Natura 2000 oraz zagrożonych gatunków flory na terenie Ostoi Wielkopolskiej i Wielkopolskiego Parku Narodowego zabiegi ochronne zmierzające do przekształcenia lasów zniekształconych dawną gospodarką leśną i rewitalizacji muraw napiaskowych^[2] z roślinnością stepową. Murawy takie zajmowały dawniej na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego około 20 hektarów, ale m.in. z uwagi na sukcesję wtórną ich powierzchnia znacząco się skurczyła. Naraża to na szkodę związane z nimi gatunki flory i fauny, ściśle uzależnione od ekosystemu o niskiej wilgotności i wysokich temperaturach. Proces zanikania muraw napiaskowych na terenie Ozu Budzyńskiego opisano po raz pierwszy w 2005. Końcówka ozu, położona przy chronionym jeziorze Budzyńskim, przestała być ekstensywnie użytkowana rolniczo i doszło tu do zaniku muraw oraz rozwoju roślinności krzewiasto-drzewiastej z dominującym udziałem klona jesionolistnego (gatunku inwazyjnego). Podczas prac przywracających murawy usunięto rośliny drzewiaste i krzewiaste, przy jednoczesnym zachowaniu stromych stoków ozów. W związku z podjętymi działaniami zwiększył się udział roślin charakterystycznych dla muraw napiaskowych, takich jak: chaber nadreński, pięciornik piaskowy, wilczomlecz sosnka, przytulia właściwa oraz dziewanna firletkowa^[3].

Lokalną faunę owadów reprezentują m.in.: kosarz pospolity, konik ciepluszek i paź królowej^[1].

Do Szwedzkich Gór wyznakowano ścieżkę edukacyjną (czerwone trójkąty), której początek znajduje się na parkingu na Pożegowie, a koniec na drewnianej platformie widokowej nad jeziorem Budzyńskim^[4].

• Góra Szwedów

• Audycja „Mój Poznań, moja Wielkopolska - Narodowy koło Poznania” w serwisie YouTube, Ratajska Telewizja Kablowa