Jamie Murray – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pełne imię i nazwisko | James Robert Murray |
---|---|
Państwo | |
Data i miejsce urodzenia | 13 lutego 1986 |
Wzrost | 191 cm |
Gra | leworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 2004 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Trener | Louis Cayer, Alan MacDonald |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 834 (22 maja 2006) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 29 |
Najwyżej w rankingu | 1 (4 kwietnia 2016) |
Australian Open | W (2016) |
Roland Garros | QF (2017, 2020) |
Wimbledon | F (2015) |
US Open | W (2016) |
Jamie Murray, właśc. James Robert Murray (ur. 13 lutego 1986 w Dunblane) – szkocki tenisista, reprezentant Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa, mistrz Wimbledonu 2007, 2017 oraz US Open 2017, 2018 i 2019 w grze mieszanej, mistrz Australian Open 2016 oraz US Open 2016 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, olimpijczyk.
Jamie Murray jest starszym bratem Andy’ego – również tenisisty, zwycięzcy singlowych turniejów wielkoszlemowych oraz medalisty igrzysk olimpijskich.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Karierę tenisową Murray rozpoczął w 2004, skupiając swoje umiejętności na grze podwójnej.
W grze podwójnej jest mistrzem 29 turniejów zaliczanych do cyklu ATP Tour oraz przegrał w 29 finałach. W sezonie 2016 wygrał Australian Open i US Open, partnerując Bruno Soaresowi. W 2015 roku został pokonany w finałach Wimbledonu i US Open, grając wspólnie z Johnem Peersem, a w 2021 roku osiągnął finał US Open razem z Soaresem.
Murray 8-krotnie awansował do finału zawodów Wielkiego Szlema w mikście, odnosząc 5 triumfów.
W kwietniu 2007 Murray zadebiutował w reprezentacji brytyjskiej w Pucharze Davisa. Powołany na mecz z Holendrami, zdobył punkt w deblu razem z Gregiem Rusedskim, który po tym meczu ogłosił zakończenie kariery sportowej. Murray rozegrał także przegrany pojedynek singlowy, ale nie miało to znaczenia dla końcowego rezultatu spotkania, korzystnego dla Brytyjczyków.
Najwyżej sklasyfikowany w zestawieniu deblistów był na 1. miejscu (4 kwietnia 2016). Na szczycie listy znajdował się łącznie przez 9 tygodni.
Finały w turniejach ATP Tour
[edytuj | edytuj kod]Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (29–29)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 30 lipca 2006 | Los Angeles | Twarda | Eric Butorac | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 1 października 2006 | Bangkok | Twarda (hala) | Andy Murray | Jonatan Erlich Andy Ram | 2:6, 6:2, 4–10 |
Zwycięzca | 1. | 18 lutego 2007 | San José | Twarda (hala) | Eric Butorac | Chris Haggard Rainer Schüttler | 7:5, 7:6(6) |
Zwycięzca | 2. | 25 lutego 2007 | Memphis | Twarda (hala) | Eric Butorac | Julian Knowle Jürgen Melzer | 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 3. | 23 czerwca 2007 | Nottingham | Trawiasta | Eric Butorac | Joshua Goodall Ross Hutchins | 4:6, 6:3, 10–5 |
Zwycięzca | 4. | 17 lutego 2008 | Delray Beach | Twarda | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 3:6, 10–6 |
Finalista | 3. | 20 kwietnia 2008 | Estoril | Ceglana | Kevin Ullyett | Jeff Coetzee Wesley Moodie | 2:6, 6:4, 8–10 |
Finalista | 4. | 22 czerwca 2008 | Nottingham | Trawiasta | Jeff Coetzee | Bruno Soares Kevin Ullyett | 2:6, 6:7(5) |
Zwycięzca | 5. | 7 listopada 2010 | Walencja | Twarda (hala) | Andy Murray | Mahesh Bhupathi Maks Mirny | 7:6(8), 5:7, 10–7 |
Zwycięzca | 6. | 25 września 2011 | Metz | Twarda (hala) | André Sá | Lukáš Dlouhý Marcelo Melo | 6:4, 7:6(7) |
Zwycięzca | 7. | 9 października 2011 | Tokio | Twarda | Andy Murray | František Čermák Filip Polášek | 6:1, 6:4 |
Finalista | 5. | 5 lutego 2012 | Montpellier | Twarda (hala) | Paul Hanley | Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin | 4:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 8. | 14 kwietnia 2013 | Houston | Ceglana | John Peers | Bob Bryan Mike Bryan | 1:6, 7:6(3), 12–10 |
Zwycięzca | 9. | 28 lipca 2013 | Gstaad | Ceglana | John Peers | Pablo Andújar Guillermo García-López | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 29 września 2013 | Bangkok | Twarda (hala) | John Peers | Tomasz Bednarek Johan Brunström | 6:3, 3:6, 10–6 |
Finalista | 6. | 6 października 2013 | Tokio | Twarda | John Peers | Rohan Bopanna Édouard Roger-Vasselin | 6:7(5), 4:6 |
Zwycięzca | 11. | 4 maja 2014 | Monachium | Ceglana | John Peers | Colin Fleming Ross Hutchins | 6:4, 6:2 |
Finalista | 7. | 15 czerwca 2014 | Londyn | Trawiasta | John Peers | Alexander Peya Bruno Soares | 6:4, 6:7(4), 4–10 |
Finalista | 8. | 23 sierpnia 2014 | Winston-Salem | Twarda | John Peers | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 3:6, 4:6 |
Finalista | 9. | 28 września 2014 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | John Peers | Marcin Matkowski Leander Paes | 6:3, 6:7(5), 5–10 |
Zwycięzca | 12. | 11 stycznia 2015 | Brisbane | Twarda | John Peers | Ołeksandr Dołhopołow Kei Nishikori | 6:3, 7:6(4) |
Finalista | 10. | 15 lutego 2015 | Rotterdam | Twarda (hala) | John Peers | Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 6:3, 3:6, 8–10 |
Finalista | 11. | 26 kwietnia 2015 | Barcelona | Ceglana | John Peers | Marin Draganja Henri Kontinen | 3:6, 7:6(6), 9–11 |
Finalista | 12. | 11 lipca 2015 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Peers | Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 6:7(5), 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 13. | 2 sierpnia 2015 | Hamburg | Ceglana | John Peers | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 2:6, 6:3, 10–8 |
Finalista | 13. | 12 września 2015 | US Open, Nowy Jork | Twarda | John Peers | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 4:6, 4:6 |
Finalista | 14. | 25 października 2015 | Wiedeń | Twarda | John Peers | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:4, 6:7(3); 6–10 |
Finalista | 15. | 1 listopada 2015 | Bazylea | Twarda (hala) | John Peers | Alexander Peya Bruno Soares | 5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 14. | 16 stycznia 2016 | Sydney | Twarda | Bruno Soares | Rohan Bopanna Florin Mergea | 6:3, 7:6(6) |
Zwycięzca | 15. | 30 stycznia 2016 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Bruno Soares | Daniel Nestor Radek Štěpánek | 2:6, 6:4, 7:5 |
Finalista | 16. | 18 kwietnia 2016 | Monte Carlo | Ceglana | Bruno Soares | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:4, 0:6, 6–10 |
Finalista | 17. | 31 lipca 2016 | Toronto | Twarda | Bruno Soares | Ivan Dodig Marcelo Melo | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 16. | 10 września 2016 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bruno Soares | Pablo Carreño-Busta Guillermo García-López | 6:2, 6:3 |
Finalista | 18. | 14 stycznia 2017 | Sydney | Twarda | Bruno Soares | Wesley Koolhof Matwé Middelkoop | 3:6, 5:7 |
Zwycięzca | 17. | 5 marca 2017 | Acapulco | Twarda | Bruno Soares | John Isner Feliciano López | 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 18. | 18 czerwca 2017 | Stuttgart | Trawiasta | Bruno Soares | Oliver Marach Mate Pavić | 6:7(4), 7:5, 10–5 |
Zwycięzca | 19. | 25 czerwca 2017 | Londyn | Trawiasta | Bruno Soares | Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin | 6:2, 6:3 |
Finalista | 19. | 20 sierpnia 2017 | Cincinnati | Twarda | Bruno Soares | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:7(6), 4:6 |
Finalista | 20. | 8 października 2017 | Tokio | Twarda | Bruno Soares | Ben McLachlan Yasutaka Uchiyama | 4:6, 6:7(1) |
Finalista | 21. | 5 stycznia 2018 | Doha | Twarda | Bruno Soares | Oliver Marach Mate Pavić | 2:6, 6:7(6) |
Zwycięzca | 20. | 3 marca 2018 | Acapulco | Twarda | Bruno Soares | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 7:5 |
Finalista | 22. | 24 czerwca 2018 | Londyn | Trawiasta | Bruno Soares | Henri Kontinen John Peers | 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 21. | 5 sierpnia 2018 | Waszyngton | Twarda | Bruno Soares | Mike Bryan Édouard Roger-Vasselin | 3:6, 6:3, 10–4 |
Zwycięzca | 22. | 19 sierpnia 2018 | Cincinnati | Twarda | Bruno Soares | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 4:6, 6:3, 10–6 |
Finalista | 23. | 14 października 2018 | Szanghaj | Twarda | Bruno Soares | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 23. | 12 stycznia 2019 | Sydney | Twarda | Bruno Soares | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:4, 6:3 |
Finalista | 24. | 28 kwietnia 2019 | Barcelona | Ceglana | Bruno Soares | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 4:6, 6:7(4) |
Finalista | 25. | 29 sierpnia 2020 | Nowy Jork | Twarda | Neal Skupski | Pablo Carreño-Busta Alex de Minaur | 2:6, 5:7 |
Finalista | 26. | 1 listopada 2020 | Wiedeń | Twarda (hala) | Neal Skupski | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:7(5), 5:7 |
Zwycięzca | 24. | 13 listopada 2020 | Sofia | Twarda (hala) | Neal Skupski | Jürgen Melzer Édouard Roger-Vasselin | walkower |
Zwycięzca | 25. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda | Bruno Soares | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:3, 7:6(7) |
Finalista | 27. | 10 września 2021 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bruno Soares | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:3, 2:6, 2:6 |
Zwycięzca | 26. | 31 października 2021 | Petersburg | Twarda (hala) | Bruno Soares | Andriej Gołubiew Hugo Nys | 6:3, 6:4 |
Finalista | 28. | 20 lutego 2022 | Rio de Janeiro | Ceglana | Bruno Soares | Simone Bolelli Fabio Fognini | 5:7, 7:6(2), 6–10 |
Zwycięzca | 27. | 27 sierpnia 2022 | Winston-Salem | Twarda | Matthew Ebden | Hugo Nys Jan Zieliński | 6:4, 6:2 |
Finalista | 29. | 8 stycznia 2023 | Adelaide | Twarda | Michael Venus | Lloyd Glasspool Harri Heliövaara | 3:6, 6:7(3) |
Zwycięzca | 28. | 12 lutego 2023 | Dallas | Twarda (hala) | Michael Venus | Nathaniel Lammons Jackson Withrow | 1:6, 7:6(4), 10–7 |
Zwycięzca | 29. | 23 kwietnia 2023 | Banja Luka | Ceglana | Michael Venus | Francisco Cabral Ołeksandr Nedowiesow | 7:5, 6:2 |
Gra mieszana (5–3)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 7 lipca 2007 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jelena Janković | Alicia Molik Jonas Björkman | 6:4, 3:6, 6:1 |
Finalista | 1. | 3 września 2008 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Liezel Huber | Cara Black Leander Paes | 6:7(6), 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 16 lipca 2017 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Martina Hingis | Heather Watson Henri Kontinen | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 9 września 2017 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Martina Hingis | Chan Hao-ching Michael Venus | 6:1, 4:6, 10–8 |
Finalista | 2. | 15 lipca 2018 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Wiktoryja Azaranka | Nicole Melichar Alexander Peya | 7:6(1), 6:3 |
Zwycięzca | 4. | 8 września 2018 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | Alicja Rosolska Nikola Mektić | 2:6, 6:3, 11–9 |
Zwycięzca | 5. | 7 września 2019 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | Chan Hao-ching Michael Venus | 6:2, 6:3 |
Finalista | 3. | 1 lutego 2020 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | Barbora Krejčíková Nikola Mektić | 7:5, 4:6, 1–10 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-03] (ang.).