Jared Palmer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jared Palmer

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1971 Nowy Jork
Wzrost	190 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1991
Zakończenie kariery	2005
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	35 (14 listopada 1994)
Australian Open	2R (1994)
Roland Garros	2R (1994, 1995)
Wimbledon	3R (1995)
US Open	4R (1995)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	28
Najwyżej w rankingu	1 (20 marca 2000)
Australian Open	W (1995)
Roland Garros	SF (1996)
Wimbledon	W (2001)
US Open	F (2001)

Jared Eiseley Palmer (ur. 2 lipca 1971 w Nowym Jorku) – amerykański tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, lider rankingu ATP deblistów, olimpijczyk z Sydney (2000).

Rozpoczynał karierę jako reprezentant Uniwersytetu Stanforda w amerykańskich rozgrywkach uczelnianych; w 1989 roku dotarł do finału juniorskiego turnieju French Open w grze pojedynczej (przegrał z Fabrice’em Santoro). W tym samym roku został mistrzem Wimbledon w grze podwójnej chłopców wspólnie z Jonathan Starkiem.

W latach 1991–2005 Palmer występował jako tenisista zawodowy.

W 1994 roku Palmer odniósł swoje jedyne zwycięstwo turniejowe w grze pojedynczej rangi ATP World Tour, pokonując w finale w Pinehurst Todda Martina. Również jest uczestnikiem 1 finału, w sezonie 1994 w Tuluzie.

W grze podwójnej Amerykanin dwukrotnie wygrywał turnieje wielkoszlemowe – w 1995 roku Australian Open (w parze z Richeyem Renebergiem) i w 2001 roku Wimbledon (z Donaldem Johnsonem)^[1]. Również dwukrotnie kończył wielkoszlemowe finały deblowe porażką – Wimbledon w 1999 roku (w parze z Paulem Haarhuisem) i US Open w 2001 roku (w parze z Johnsonem). Łącznie w turniejach gry podwójnej Palmer odniósł 28 triumfów oraz osiągnął 23 finały.

Pod koniec stycznia 2000 roku Palmer wraz z Rennae Stubbs wygrał Australian Open w grze mieszanej, po zwycięstwie w finale z parą Arantxa Sánchez Vicario–Todd Woodbridge^[2]. Również w sezonie 2000 odniósł zwycięstwo mikstowe podczas US Open, partnerując Arantxcie Sánchez Vicario, pokonując w decydującym meczu Annę Kurnikową i Maksa Mirnego.

Amerykanin wielokrotnie reprezentował kraj w Pucharze Davisa. Występował również na igrzyskach olimpijskich w Sydney z 2000 roku. Grając w parze z Alexem O’Brienem odpadli w 2 rundzie rywalizacji deblistów (w 1 rundzie mieli wolny los).

Dnia 20 marca 2000 roku został sklasyfikowany jako lider rankingu deblistów (indywidualnie)^[3]. Na szczycie listy utrzymywał się łącznie przez 39 tygodni.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	8 maja 1994	Pinehurst	Ceglana	Todd Martin	6:4, 7:6(5)
Finalista	1.	9 października 1994	Tuluza	Twarda (hala)	Magnus Larsson	1:6, 3:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	29 stycznia 2000	Australian Open, Melbourne	Twarda	Rennae Stubbs	Arantxa Sánchez Vicario Todd Woodbridge	7:5, 7:6(3)
Zwycięzca	2.	9 września 2000	US Open, Nowy Jork	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	Anna Kurnikowa Maks Mirny	6:4, 6:3

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	5 stycznia 1992	Wellington	Twarda	Jonathan Stark	Michiel Schapers Daniel Vacek	6:3, 6:3
Finalista	1.	10 maja 1992	Charlotte	Ceglana	Bret Garnett	Steve DeVries David Macpherson	4:6, 6:7
Zwycięzca	2.	19 lipca 1992	Waszyngton	Twarda	Bret Garnett	Ken Flach Todd Witsken	6:2, 6:3
Finalista	2.	23 sierpnia 1992	New Haven	Twarda	Patrick McEnroe	Kelly Jones Rick Leach	6:7, 7:6, 2:6
Finalista	3.	15 listopada 1992	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Patrick McEnroe	John Fitzgerald Anders Järryd	2:6, 2:6
Finalista	4.	2 maja 1993	Atlanta	Ceglana	Todd Martin	Paul Annacone Richey Reneberg	4:6, 6:7
Finalista	5.	9 maja 1993	Tampa	Ceglana	Kelly Jones	Todd Martin Derrick Rostagno	3:6, 4:6
Zwycięzca	3.	16 stycznia 1994	Auckland	Twarda	Patrick McEnroe	Grant Connell Patrick Galbraith	6:2, 4:6, 6:4
Zwycięzca	4.	6 lutego 1994	San Jose	Twarda (hala)	Rick Leach	Byron Black Jonathan Stark	4:6, 6:4, 6:4
Finalista	6.	13 lutego 1994	Memphis	Twarda (hala)	Jim Grabb	Byron Black Jonathan Stark	6:7, 4:6
Finalista	7.	20 lutego 1994	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Jim Grabb	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	3:6, 4:6
Finalista	8.	20 marca 1994	Miami	Twarda	Mark Knowles	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	6:7, 6:7
Zwycięzca	5.	1 maja 1994	Atlanta	Ceglana	Richey Reneberg	Francisco Montana Jim Pugh	4:6, 7:6, 6:4
Finalista	9.	8 maja 1994	Pinehurst	Ceglana	Richey Reneberg	Todd Woodbridge Mark Woodforde	2:6, 6:3, 3:6
Finalista	10.	31 lipca 1994	Toronto	Twarda	Patrick McEnroe	Byron Black Jonathan Stark	4:6, 4:6
Zwycięzca	6.	2 października 1994	Bazylea	Twarda (hala)	Patrick McEnroe	Lan Bale John-Laffnie de Jager	6:3, 7:6
Finalista	11.	9 października 1994	Tuluza	Twarda (hala)	Patrick McEnroe	Menno Oosting Daniel Vacek	6:7, 7:6, 3:6
Zwycięzca	7.	28 stycznia 1995	Australian Open, Melbourne	Twarda	Richey Reneberg	Mark Knowles Daniel Nestor	6:3, 3:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca	8.	19 lutego 1995	Memphis	Twarda (hala)	Richey Reneberg	Tommy Ho Brett Steven	4:6, 7:6, 6:1
Finalista	12.	7 maja 1995	Atlanta	Ceglana	Richey Reneberg	Sergio Casal Emilio Sánchez	7:6, 3:6, 6:7
Zwycięzca	9.	15 października 1995	Tel Awiw-Jafa	Twarda	Jim Grabb	Kent Kinnear David Wheaton	6:4, 7:5
Zwycięzca	10.	12 listopada 1995	Moskwa	Dywanowa (hala)	Byron Black	Tommy Ho Brett Steven	6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca	11.	15 listopada 1998	Moskwa	Dywanowa (hala)	Jeff Tarango	Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek	6:4, 6:7, 6:2
Zwycięzca	12.	10 stycznia 1999	Doha	Twarda	Alex O’Brien	Piet Norval Kevin Ullyett	6:3, 6:4
Finalista	13.	9 maja 1999	Hamburg	Ceglana	Paul Haarhuis	Wayne Arthurs Andrew Kratzmann	6:2, 6:7(5), 2:6
Finalista	14.	13 czerwca 1999	Halle	Trawiasta	Paul Haarhuis	Jonas Björkman Patrick Rafter	3:6, 5:7
Finalista	15.	3 lipca 1999	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Paul Haarhuis	Mahesh Bhupathi Leander Paes	7:6(10), 3:6, 4:6, 6:7(4)
Zwycięzca	13.	22 sierpnia 1999	Indianapolis	Twarda	Paul Haarhuis	Olivier Delaître Leander Paes	6:3, 6:4
Finalista	16.	7 listopada 1999	Paryż	Dywanowa (hala)	Paul Haarhuis	Sébastien Lareau Alex O’Brien	6:7(7), 5:7
Finalista	17.	9 stycznia 2000	Doha	Twarda	Alex O’Brien	Mark Knowles Maks Mirny	3:6, 4:6
Zwycięzca	14.	12 marca 2000	Scottsdale	Twarda	Richey Reneberg	Patrick Galbraith David Macpherson	6:3, 7:5
Zwycięzca	15.	19 marca 2000	Indian Wells	Twarda	Alex O’Brien	Paul Haarhuis Sandon Stolle	6:4, 7:6(5)
Zwycięzca	16.	20 sierpnia 2000	Waszyngton	Twarda	Alex O’Brien	Andre Agassi Sarkis Sarksjan	7:5, 6:1
Zwycięzca	17.	11 marca 2001	Scottsdale	Twarda	Donald Johnson	Marcelo Ríos Sjeng Schalken	7:6(3), 6:2
Zwycięzca	18.	29 kwietnia 2001	Barcelona	Ceglana	Donald Johnson	Tommy Robredo Fernando Vicente	7:6(2), 6:4
Zwycięzca	19.	6 maja 2001	Majorka	Ceglana	Donald Johnson	Feliciano López Francisco Roig	7:5, 6:3
Zwycięzca	20.	24 czerwca 2001	Nottingham	Trawiasta	Donald Johnson	Paul Hanley Andrew Kratzmann	6:4, 6:2
Zwycięzca	21.	7 lipca 2001	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Donald Johnson	Jiří Novák David Rikl	6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6)
Finalista	18.	5 sierpnia 2001	Montreal	Twarda	Donald Johnson	Jiří Novák David Rikl	4:6, 6:3, 3:6
Finalista	19.	8 września 2001	US Open, Nowy Jork	Twarda	Donald Johnson	Wayne Black Kevin Ullyett	6:7(9), 6:2, 3:6
Zwycięzca	22.	28 października 2001	Sztokholm	Twarda (hala)	Donald Johnson	Jonas Björkman Todd Woodbridge	6:3, 4:6, 6:3
Zwycięzca	23.	6 stycznia 2002	Doha	Twarda	Donald Johnson	Jiří Novák David Rikl	6:3, 7:6(5)
Zwycięzca	24.	13 stycznia 2002	Sydney	Twarda	Donald Johnson	Joshua Eagle Sandon Stolle	6:4, 6:4
Finalista	20.	31 marca 2002	Miami	Twarda	Donald Johnson	Mark Knowles Daniel Nestor	3:6, 6:3, 1:6
Finalista	21.	23 czerwca 2002	Nottingham	Trawiasta	Donald Johnson	Mike Bryan Mark Knowles	6:0, 6:7(3), 4:6
Zwycięzca	25.	27 października 2002	Petersburg	Twarda (hala)	David Adams	Irakli Labadze Marat Safin	7:6(8), 6:3
Finalista	22.	4 maja 2003	Monachium	Ceglana	Joshua Eagle	Wayne Black Kevin Ullyett	3:6, 5:7
Finalista	23.	22 czerwca 2003	Nottingham	Trawiasta	Joshua Eagle	Bob Bryan Mike Bryan	6:7(3), 6:4, 6:7(4)
Zwycięzca	26.	15 lutego 2004	Mediolan	Dywanowa (hala)	Pavel Vízner	Daniele Bracciali Giorgio Galimberti	6:4, 6:4
Zwycięzca	27.	3 października 2004	Szanghaj	Twarda	Pavel Vízner	Rick Leach Brian MacPhie	4:6, 7:6(4), 7:6(11)
Zwycięzca	28.	10 października 2004	Tokio	Twarda	Pavel Vízner	Jiří Novák Petr Pála	5:1 krecz

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 listopada 2012)]. (ang.).