K – Wikipedia, wolna encyklopedia
K k
K (minuskuła: k) (ka) – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego. W języku polskim oznacza spółgłoskę zwartą miękkopodniebienną bezdźwięczną. Pochodzi od litery alfabetu fenickiego kaph, za pośrednictwem litery alfabetu greckiego kappa i alfabetu etruskiego.
Wymowa litery K
Inne reprezentacje litery K
[edytuj | edytuj kod]Sygnalizacja | Język migowy | Alfabet Braille’a | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
flaga Międzynarodowego Kodu Sygnałowego | Alfabet semaforowy | Kod Morse’a | francuski | kanadyjski | polski | |
ⓘK | i |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Encyklopedie internetowe (litera spółgłoskowa):