3 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Żołnierz Legii Nadwiślańskiej w 1810 | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy | płk Świderski |
Ostatni | mjr Szott |
Działania zbrojne | |
Wojny napoleońskie | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
3 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej – oddział piechoty okresu napoleońskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Utworzony 31 marca 1808 z 3 pułku Legii Polsko-Włoskiej[1]. Wchodził w skład Legii Nadwiślańskiej.
W czasie przygotowań do inwazji na Rosję 1812 roku pułk wszedł w skład gwardii cesarskiej[2].
W 1813 roku, z resztek czterech pułków piechoty Legii Nadwiślańskiej, utworzono jeden pod dowództwem płk Stanisława Malczewskiego i w sierpniu przyłączono go do 27 Dywizji Izydora Krasińskiego[3].
Żołnierze pułku
[edytuj | edytuj kod]Pułkiem dowodzili[1]:
- płk Świderski (emerytowany szef bat.)
- Sykstus Estko (od 14 sierpnia 1808; płk na dow. pułku 4 piech. Nadwiśl. 9 maja 1811)
- mjr Michał Kosiński (9 maja 1811)
- mjr Jan Szott (do 2 lipca 1808) → zginął pod murami Saragossy
Walki pułku
[edytuj | edytuj kod]Bitwy i potyczki[1]
- oblężenie Saragossy (od 30 czerwca do 14 sierpnia 1808 i 20 grudnia 1808 do 21 lutego 1809)
- Smoleńsk (17 sierpnia 1812)
- Tarutina (4 października 1812)
- nad rzeką Berezyną (28 listopada 1812)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Gembarzewski 1925 ↓, s. 49.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 444.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 447.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925, s. 49.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978, s. 444, 447.