9 Pułk Ułanów (Księstwo Warszawskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

9 Pułk Ułanów
3 Pułk Jazdy Galicyjsko-Francuskiej
	Historia
Państwo	Księstwo Warszawskie
Sformowanie	1809
Rozformowanie	1813
	Dowódcy
Pierwszy	płk Feliks Przyszychowski
Ostatni	płk Maksymilian Fredro
	Działania zbrojne
	Druga Wojna Polska
	Organizacja
Dyslokacja	Konin
Rodzaj wojsk	Jazda
Podległość	Dywizja Gdańska

9 Pułk Ułanów – oddział jazdy polskiej Armii Księstwa Warszawskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Sformowany w 1809 roku w Wielkopolsce ze ściągniętej przez Dąbrowskiego z Chełmna kadry z zakładu pułkowego 6 p.uł i ze sformowanych w departamencie kaliskim w oparciu o zakład 4 psk dwóch nowych szwadronów. W końcu lipca zasilił go także oddział jazdy kujawskiej przyprowadzony przez szefa szwadronu Modlińskiego^[1].

Do września tego roku był liczony w broni strzelców konnych i występował jako Jazda Poznańska, a do 28 grudnia 1809 nazywany 3 Pułkiem Jazdy Galicyjsko-Francuskiej^[2]. Wchodził w skład Dywizji Gdańskiej. Pod koniec 1809 roku pułk liczył 936 żołnierzy^[3]. Początkowo stacjonował w Koninie^[4].

Mundur

W 1809 roku do września, występując jako regimentem strzelców konnych, nosił zielone mundury z czarnymi wyłogami^[5].

Od 1810 roku obowiązywała następująca barwa munduru^[6]:

Kołnierz pąsowy z granatową wypustką; rabaty granatowe z białą wypustką.

Wyłogi rękawów granatowe z białą wypustką

wyłogi pół granatowe z białą wypustką

Dowódcy pułku

Pułkiem dowodzili^[2]:

płk Feliks Przyszychowski (8 sierpnia 1809)
płk Jan Maksymilian Fredro (18 stycznia 1813).

Walki pułku

Pułk brał udział w walkach w czasie inwazji na Rosję 1812 roku i kampanii 1813 roku.

Bitwy i potyczki^[2]

Oszmiana (30 czerwca 1812)
Wilejka (początek lipca 1812)
Ljady (13 sierpnia 1812)
Krasne (15 sierpnia 1812)
Smoleńsk (17 sierpnia 1812)
Wiaźma (29 sierpnia 1812)
Jelnia (5 września 1812)
Możajsk (7 września 1812)
Czeryków (29 września 1812)
Tarutina (4 października 1812)
Malojarosławiec (24 października 1812)
Berezyna (28 listopada 1812)
obrona Gdańska (1813).

Przypisy

↑ Morawski i Paczuski 2009 ↓, s. 71-72.
↑ ^a ^b ^c Gembarzewski 1925 ↓, s. 61.
↑ Zych 1961 ↓, s. 207.
↑ Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 148.
↑ Morawski i Paczuski 2009 ↓, s. 70-71.
↑ Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 173.

Bibliografia

Szymon Askenazy, Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807-1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
Ryszard Morawski, Paczuski: Wojsko Księstwa Warszawskiego. Ułani, gwardie honorowe, pospolite ruszenie, żandarmeria konna. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-61229-03-2.
Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807 – 1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.
4 Dywizja Piechoty – Zmechanizowana 1808-1994 : zarys dziejów. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08377-0.

[CITEREFMorawskiPaczuski200971-72-1] Morawski i Paczuski 2009 ↓, s. 71-72.

[CITEREFGembarzewski192561-2] Gembarzewski 1925 ↓, s. 61.

[CITEREFZych1961207-3] Zych 1961 ↓, s. 207.

[CITEREFAskenazyGembarzewski2003148-4] Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 148.

[CITEREFMorawskiPaczuski200970-71-5] Morawski i Paczuski 2009 ↓, s. 70-71.

[CITEREFAskenazyGembarzewski2003173-6] Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 173.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]