12 Pułk Ułanów (Księstwo Warszawskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Proporczyk na lance | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Rodowód | 5 Pułk Jazdy Galicyjsko-Francuskiej |
Kontynuacja | 8 pułk ułanów |
Działania zbrojne | |
Druga Wojna Polska; Bitwa narodów | |
Organizacja | |
Dyslokacja | Biała |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | Dywizja Kawalerii – II 1813 |
12 Pułk Ułanów – oddział jazdy polskiej Armii Księstwa Warszawskiego.
Forowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Pułk formował się 8 czerwca 1809 na Podolu austriackim kosztem Rzyszczewskiego i mieszkańców Podola rosyjskiego i austriackiego[1]. Do 28 grudnia tego roku nosił nazwę 5 Pułk Jazdy Galicyjsko-Francuskiej[1]. Po włączeniu wojsk galicyjsko-francuskich do Armii Księstwa Warszawskiego 5 pułk został przemianowany na 12 Pułk Ułanów używając na pamiątkę barw biało-niebiesko-czerwonych.
Pod koniec 1809 roku pułk liczył 943 żołnierzy[2]. Stacjonował w Białej[3].
Żołnierze pułku
[edytuj | edytuj kod]- Dowódca pułku
- płk Gabriel Stanisław Rzyszczewski (1 lipca 1809)[1]:
- Żołnierze
Mundur
[edytuj | edytuj kod]Od 1810 roku obowiązywała następująca barwa munduru[5]:
Kołnierz karmazynowy z białą wypustką; rabaty granatowe z białą wypustką.
Lampasy spodni karmazynowe.
Walki
[edytuj | edytuj kod]W wyprawie na Moskwę w 1812 roku pułk wziął udział w bitwach pod Grodnem (30 czerwca 1812), Romanowem (4 lipca 1812), Możajskiem (5 i 7 września 1812), Mirem, Borodino, Czerykowem (29 września 1812), Woronowem i Medynią (25 października 1812)[1] W czasie odwrotu na pewnym odcinku jeden ze szwadronów eskortował Napoleona, a po wypadku księcia Józefa Poniatowskiego 3 szwadron eskortował go z Wilna do Warszawy.
Ze względu na niskie stany osobowe w 1813 roku, 12. i 8 pułk ułanów połączyły się i walczyły pod nazwą tego ostatniego w bitwach pod Neustadt, Wachau, a w końcu pod Lipskiem (tzw. "Bitwa Narodów"). Połączonym pułkiem dowodził płk Antoni Potocki.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Gembarzewski 1925 ↓, s. 62.
- ↑ Zych 1961 ↓, s. 207.
- ↑ Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 150.
- ↑ Władysław Mniszek-Tchorznicki. tchorznicki.com. [dostęp 2016-09-12].
- ↑ Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 173.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Szymon Askenazy, Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807-1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.}
- Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807 – 1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.
- Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.