EMD JT42CWRM – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2019-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

EMD JT42CWRM

Spalinowóz JT42CWR-66603 na linii kolejowej nr 144 w Tarnowskich Górach
Producent	Electro-Motive Diesel
Lata budowy	1998–2015
Układ osi	Co’Co’
Wymiary
Masa służbowa	126 t
Długość	21 350 mm
Szerokość	2640 mm
Wysokość	3900 mm
Napęd
Trakcja	spalinowa
Typ silników	EMD 12N-710G3B-T2
Pojemność zbiorników paliwa	6400 lub 5150 l
Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa	2420 kW (3290 KM)
Maksymalna siła pociągowa	409 kN
Prędkość konstrukcyjna	120 km/h
Nacisk osi na szyny	206 kN
System hamulca	elektropneumatyczny typu Westinghouse’a
Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne	jest
System ogrzewania	brak
Rozstaw szyn	1435
Minimalny promień łuku	80 m
Multimedia w Wikimedia Commons

JT42CWRM/Class 66 – seria normalnotorowych lokomotyw spalinowych o charakterze uniwersalnym (ze względu na dużą moc silnika używana głównie w ruchu towarowym). Seria 66 bazowała na sprawdzonej już w Wielkiej Brytanii serii Class 59.

Lokomotywy z serii JT42CWRM zostały zaprojektowane i wyprodukowane do eksploatacji liniowej na sieci EWS, ale ze względu na niezawodność i wydajność, wyprodukowano także egzemplarze dla odbiorców z zagranicy, w tym Freightliner PL, czy Kolei Egipskich, gdzie wykorzystywane są w ruchu pasażerskim. Wyprodukowano 579 sztuk z czego 250 sprzedano europejskim prywatnym przewoźnikom kolejowym, a dalszych 40 przekazano Kolejom Egipskim do obsługi składów pasażerskich.

Lokomotywa posiada standardowe wózki trzyosiowe typu Co’Co’, jednakże są one zmodernizowane tak, by nie wywierały zbyt dużego nacisku na tor, a co za tym idzie nie powodowały nadmiernego zużycia szyn (co ma miejsce w przypadku lokomotyw ST44). Ramy wózków są odlewane, co nie zdarza się w pojazdach produkowanych w Europie. Pudło lokomotywy zbudowane jest ze stali, kabiny maszynisty są umieszczone na obu krańcach lokomotywy. Ze względu na słabą izolację akustyczną oraz termiczną kabiny maszynisty, jak i niski kąt rozwidlenia cylindrów generowany jest wysoki poziom wibracji i hałasu (a w lecie także temperatury) co pogarsza ergonomię pracy, zwłaszcza że wiele z egzemplarzy nie posiada klimatyzacji.

W 2008 roku, po wielu skargach napływających od operatorów, dotyczących hałasu, EMD poprzez zastosowanie lepszych materiałów wygłuszających uzyskała certyfikat o emisji hałasu TSI^[1].

Spalinowóz napędza widlasty dwusuwowy silnik typu EMD 12N-710G3B-T2 o mocy 2420 kW z turbodoładowaniem. Zapas paliwa wynosi 6400 l. Maksymalne obroty silnika wynoszą 904 obr./min. Główną zaletą silnika jest mała masa jednostkowa, co istotnie ogranicza masę lokomotywy i jednostkowy nacisk na tor. Silnik wyposażony jest w sterowane elektronicznie pompowtryskiwacze. Ponadto, silnik posiada mikroprocesorowe sterowanie EMDEC. Dało to możliwość precyzyjniejszego dawkowania paliwa i ograniczyło nadmierną emisję spalin, zmniejszając też jednostkowe zużycie paliwa. Spalinowóz wyposażony jest w 6 silników trakcyjnych produkcji General Motors, typ D43TR, napędzających niezależnie każdą oś. Zespół napędowy lokomotywy charakteryzuje się dużymi przebiegami międzynaprawczymi, co umożliwia jej eksploatację z dużo mniejszą częstotliwością przeglądów kontrolnych w stosunku do lokomotyw spalinowych dotychczas eksploatowanych w Polsce.

Lokomotywy użytkowane są w wielu krajach Europy – m.in. w Niemczech i Polsce^[2] przez DB Cargo Polska oraz Freightliner PL (od 2007 roku, w 2009 w Polsce pracowało 13 lokomotyw tej serii)^[3].

• Amerykański Class66 EMD JT42CWRM