WLp50 – Wikipedia, wolna encyklopedia

WLp50
Ilustracja
Kolej parkowa w Parku Śląskim w Chorzowie - lokomotywa WLp50 ucharakteryzowana na parowóz
Producent

Polska Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG

Lata budowy

od 1989

Układ osi

B

Wymiary
Masa służbowa

8000 kg własna

Długość

4290 mm

Szerokość

1335 mm

Wysokość

2140 mm

Rozstaw osi skrajnych

1250 mm

Średnica kół

560 mm

Napęd
Trakcja

spalinowa

Typ silników

SW-266/L1

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

78 KM

Maksymalna siła pociągowa

20 kN[1]

Rodzaj przekładni

hydrokinetyczna

Prędkość konstrukcyjna

16 km/h

Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne

brak

System ogrzewania

brak

WLp50 – polska wąskotorowa lokomotywa spalinowa na tor szerokości 600-900 mm, przeznaczona głównie dla górnictwa i przemysłu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Lokomotywa WLp50 została opracowana w latach 1987-88 przez Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach, na wzór wcześniej opracowanej lokomotywy o większej mocy silnika WLp85. Ich układ napędowy wywodzi się z lokomotywy kopalnianej Lds100[2]. Jako napęd WLp50 zastosowano silnik wysokoprężny SW266/L1 o mocy 57 kW (78 KM) produkowany przez wytwórnię Andoria w Andrychowie, z hydrokinetycznym zmiennikiem momentu ZM-120N, zmniejszono też średnicę kół[3]. Lokomotywa może być produkowana w wersji na tory o rozstawie 600 mm, 630 mm, 750 mm i 785 mm lub inne[2] (jeden egzemplarz został wykonany dla kolei parkowej w Parku Śląskim[3], która miała rozstaw 900 mm). Oznaczenie biura konstrukcyjnego WLp oznacza wąskotorowa (W) lokomotywa (L) powierzchniowa (p)[2].

Dwie prototypowe lokomotywy wykonano w latach 1988–1989 w Zakładzie Naprawczym Taboru Samochodowego i Sprzętu w Brzesku[3]. Pierwszy prototyp ukończony został w marcu 1989, a drugi w maju tego roku, po czym był zaprezentowany na Międzynarodowych Targach Poznańskich[3]. Przystąpiono następnie do ich małoseryjnej produkcji, z uwagi na umiarkowane zainteresowanie lokomotywami wąskotorowymi. Do 2000 wyprodukowano 33 lokomotywy[4]. Niektóre lokomotywy mają odmienności konstrukcyjne – lokomotywa kolei parkowej w Parku Śląskim ma jako jedyna hamulec zespolony, a lokomotywa wyprodukowana w 2003 r. dla Huty Miedzi Głogów ma zmienioną skrzynię biegów, dla uzyskania większej siły pociągowej[3]. Spośród innych użytkowników, trzech lokomotyw używały do likwidacji kolei w 1999 roku Zakłady Chemiczne Alwernia w Alwerni[5].

Lokomotywa pod oznaczeniem WLP-50 znalazła się następnie ofercie Małopolskiej Wytwórni Maszyn (MWM) Brzesko Sp. z o.o. (następcy ZNTS Brzesko), która powstała w 2000 roku[1][4]. Między 2001 a 2004 rokiem zbudowano tam cztery pierwsze lokomotywy (numery 001 do 004)[4]. W sierpniu 2016 roku MWM ogłosiła jednak upadłość[6]. MWM Brzesko oferowała pod koniec działalności lokomotywy z silnikiem SW266 o mocy 55 kW i bezstopniową przekładnią hydrokinetyczną PH1-300.1[1].

Zmodyfikowana wersja WLP-50EM znajdowała się następnie w ofercie Energo-Mechanik Sp. z o.o. w Strzelcach Opolskich[2]. Według producenta modernizacja obejmuje układy: hamulcowy, hydrauliczny, sterowania oraz zderzak nowej konstrukcji w celu zgodności z wymogami Unii Europejskiej[7].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Lokomotywy wąskotorowe. [w:] strona producenta [on-line]. [dostęp 2016-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  2. a b c d B. Pokropiński, Lokomotywy... s. 184
  3. a b c d e Marek Malczewski, Wąskotorowe lokomotywy przemysłowe z CMG Komag, "Świat Kolei" nr 1/2004, s.28
  4. a b c Marek Malczewski. Małopolska Wytwórnia Maszyn. „Świat Kolei”. Nr 2/2005 (114), s. 7, 2005. ISSN 1234-5962. 
  5. Marek Malczewski, Alwernia, "Świat Kolei" nr 3/1999, s. 6
  6. Informacja z Krajowego Rejestru Sądowego numer KRS 0000048545 [dostęp 4-1-2017]
  7. Lokomotywy spalinowe WLP-50EM, WLP-85B na stronie producenta [dostęp 4-1-2017]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]