U-139 (1940) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-139 z 1940 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

U-139

Historia
Położenie stępki	20 listopada 1939 Deutsche Werke AG, Kilonia
Wodowanie	28 czerwca 1940
Kriegsmarine
Wejście do służby	24 lipca 1940
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 314 t, podwodna 364 t, całkowita 460 t
Długość	43,97 m (kadłuba mocnego 29,8 m)
Szerokość	4,92 m (kadłuba mocnego 4,00 m)
Zanurzenie	125 m, 175 m (maks.), 3,95 m (na powierzchni)
Napęd
2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW) 2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW)
Prędkość	12,7 w. na powierzchni, 2 7,4 w. w zanurzeniu
Zasięg	5650 Mm przy 8 w. na powierzchni 56 Mm przy 4 w. w zanurzeniu
Uzbrojenie
3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min), 1 (od lipca 1940 zdwojone) działko przeciwlotnicze 20 mm
Załoga	4 oficerów, 22 podoficerów i marynarzy

U-139 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II D z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w lipcu 1940 roku.

Wykorzystywany głównie jako jednostka szkolna. Odbył dwa patrole bojowe, podczas których nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika.

Zatopiony przez załogę 2 maja 1945 roku w Wilhelmshaven (operacja Regenbogen). Wrak wydobyto i złomowano, data nieznana.

• U-139. [dostęp 2011-12-26]. (ang.).
• U-139 Typ IID. [dostęp 2011-12-26]. (pol.).