Zgodność relacji z działaniem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zgodność relacji z działaniem – pojęcie algebry abstrakcyjnej; własność pewnych relacji, zwłaszcza dwuczłonowych, określonych na strukturach algebraicznych. Mówi się, że relacja na zbiorze jest zgodna z działaniem na tym zbiorze jeśli zachodzi implikacja[1][2]:

Innymi słowy dowolne dwa zdania wyrażające tę relację można ze sobą łączyć przez wykonywanie działania stronami. Definiuje się też zgodność relacji z działaniami zewnętrznymi[3] oraz z działaniami o większej liczbie argumentów[4].

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Standardowy porządek liczb rzeczywistych jest zgodny z dodawaniem tych liczb[2]:

Porządek ten nie jest jednak zgodny z takimi działaniami na tym zbiorze jak:

  • odejmowanie: i ale
  • mnożenie[2]: i ale

Relacja podzbioru jest zgodna z działaniami sumy zbiorów i ich przekroju[potrzebny przypis]:

Zgodność skierowania z działaniami pojawia się w definicjach grupy uporządkowanej oraz ciała uporządkowanego. Dowodzi się też, że przystawanie elementów grupy względem podgrupy jest zgodne z działaniem tej struktury wtedy i tylko wtedy, gdy ta podgrupa jest normalna[5]; jest to jedna z równoważnych definicji podgrupy normalnej:

Dowodzi się też, że jeśli jakaś relacja równoważności jest zgodna z działaniem grupy, to istnieje podgrupa definiująca tę relację w powyższy sposób[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]