Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1986

Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1986
Automotodrom Grobnik, Rijeka
Land Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Datum 15 juni 1986
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Australië Wayne Gardner
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Eerste Vlag van Spanje Sito Pons
Tweede Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
Derde Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie

De Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1986 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1986. De races werden verreden op 15 juni 1986 op het Automotodrom Grobnik bij Rijeka.

In de nacht van donderdag op vrijdag werd het rennerskwartier geteisterd door hevige rukwinden. Afgezien van enkele teams die hun tenten uit voorzorg hadden afgebroken ontstond er voor tienduizenden euro's schade door weggewaaide en vernielde tenden. Op vrijdag nam de wind zelfs nog toe, waardoor de trainingen eerst uitgesteld werden tot de middag en uiteindelijk helemaal werden afgelast. Zo kon er alleen op zaterdag getraind worden en konden alle klassen slechts drie keer veertig minuten trainen. De vaststelling van de trainingstijden ging zoals gebruikelijk in Joegoslavië nogal stroef, want terwijl overal met tijdwaarnemingscomputers van Siemens werd gewerkt, ging het aan deze kant van het IJzeren Gordijn nog met stopwatch, pen en papier. De tijden werden tot twee keer toe herzien. Er gingen dan ook steeds meer stemmen op om deze Grand Prix van de kalender te schrappen. De voorzieningen waren slecht, het verouderde circuit hobbelig en de telefoon- en telexverbindingen slecht. In de races kregen de 500- en de 80cc-klassen de verwachte winnaars, maar de Yamaha-fabriekscoureurs sloegen in de 250cc-klasse de plank mis. Net nu ze de geblesseerde Honda-concurrent Toni Mang de genadeslag konden toebrengen vielen zowel Carlos Lavado als Martin Wimmer en Tadahiko Taira van hun machines.

Shunji Yatsushiro had voor het Japans kampioenschap al de beschikking over een Honda NSR 500 viercilinder, maar in Joegoslavië kreeg hij de machines van de geblesseerde Freddie Spencer. Die werden wel flink aangepast, o.a. met een kortere en hogere tank, want Yatsushiro was veel kleiner dan Spencer. Tijdens de zaterdagtraining vernielde hij bij een val een van die machines, maar hij reed toch de achtste trainingstijd. Tot verdriet van Takazumi Katayama, die deze machines graag in handen van zijn rijder Raymond Roche had gezien. Randy Mamola scoorde zijn eerste poleposition, ruim een halve seconde sneller dan eerste Yamaha-rijder Eddie Lawson. Wayne Gardner wist zich als enige Honda-rijder tussen een overmacht van Yamaha's te plaatsen en reed de derde trainingstijd, maar de volgende Honda-coureur was Ron Haslam met de experimentele ELF 3 op de zevende startplaats.

Trainingstijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"31'35
2. Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 1"31'85
3. Vlag van Verenigde Staten Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"32'09
4. Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 1"32'47
5. Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"33'04
6. Vlag van Frankrijk Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"33'28
7. Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam ELF-Honda 1"33'86
8. Vlag van Japan Shunji Yatsushiro Moriwaki-HRC-Honda 1"33'97
9. Vlag van Italië Fabio Biliotti Honda 1"33'02
10. Vlag van Spanje Juan Garriga Cagiva 1"34'17

Hoewel Raymond Roche even de leiding in de race nam, werd al snel duidelijk dat zijn driecilinder Honda NS 500 niet opgewassen was tegen de viercilinders. Eddie Lawson passeerde hem als eerste en nam meteen een flinke voorsprong op de rest van het veld. Men moest zich dus concentreren op het gevecht om de tweede plaats tussen Wayne Gardner en de slecht gestarte Randy Mamola. Die laatste had dus eerst een inhaalrace moeten rijden om vooraan te komen en leverde een spannend gevecht met Gardner, dat hij in zijn voordeel wist te beslissen. Rob McElnea verwees Christian Sarron naar de vierde plaats, maar uiteindelijk moest Sarron ook het hoofd buigen voor Mike Baldwin.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1 Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 32 49"55'81 2 15
2 Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 32 +10'74 1 12
3 Vlag van Australië Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 32 +11'36 3 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 32 +24'32 4 8
5 Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 32 +32'32 5 6
6 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 32 +37'34 6 5
7 Vlag van Frankrijk Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 32 +49'91 11 4
8 Vlag van Japan Shunji Yatsushiro Moriwaki-HRC-Honda 32 +1"19'25 8 3
9 Vlag van Zimbabwe Dave Petersen HB-Gallina-Suzuki 31 +1 ronde 12 2
10 Vlag van Australië Paul Lewis Skoal Bandit-Heron-Suzuki 31 +1 ronde 16 1
11 Vlag van Zwitserland Wolfgang von Muralt Frankonia-Suzuki 31 +1 ronde 22
12 Vlag van Spanje Juan Garriga Cagiva 31 +1 ronde 10
13 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda 31 +1 ronde 17
14 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Honda 31 +1 ronde 24
15 Vlag van Zwitserland Marco Gentile Écurie-Fior-Honda 31 +1 ronde 20
16 Vlag van Italië Marco Papa Honda 31 +1 ronde 19
17 Vlag van San Marino Fabio Barchitta Honda 31 +1 ronde 27
18 Vlag van Nederland Mile Pajic SNRT-Honda 30 +2 ronden 26
19 Vlag van Duitsland Georg Jung Honda 30 +2 ronden 30
20 Vlag van Luxemburg Andreas Leuthe Honda 30 +2 ronden 29
21 Vlag van Italië Marco Marchesani Suzuki 30 +2 ronden 28
22 Vlag van Tsjechië Pavol Dekánek Honda 30 +2 ronden 31
23 Vlag van Nederland Maarten Duyzers Suzuki 30 +2 ronden 34
24 Vlag van Italië Leandro Becheroni Suzuki 30 +2 ronden 21

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid
Vlag van Oostenrijk Josef Doppler Honda 24 35
Vlag van Duitsland Helmut Schütz Honda 23 33
Vlag van Italië Fabio Biliotti Honda 22 Val 9
Vlag van Nederland Henk van der Mark PDM-Honda 17 Val 25
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam ELF-Honda 15 7
Vlag van Italië Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 10 15
Vlag van Duitsland Manfred Fischer Hein Gericke-Honda 6 18
Vlag van Italië Armando Errico Suzuki 4 36
Coureur Merk Grid Oorzaak
Vlag van Duitsland Gustav Reiner Bakker-Honda-Deutschland 13 Blessure[1]
Vlag van België Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 14 Blessure[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Buckmaster Duckhams Oil-Honda 23
Vlag van Oostenrijk Dietmar Marehardt Suzuki 32

Niet gekwalificeerd

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Rudolf Zeller Suzuki
Vlag van Griekenland Dimitris Papandreou Yamaha
Vlag van Duitsland Detlef Vogt Suzuki
Vlag van Spanje José Parra Honda

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda Blessure
Vlag van Verenigd Koninkrijk Niall Mackenzie Skoal Bandit-Heron-Suzuki Blessure

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 72
2 Vlag van Australië Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 49
3 Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 47
4 Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 42
5 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 27
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 25
7 Vlag van Frankrijk Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 13
8 Vlag van België Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 12
9 Vlag van Japan Shunji Yatsushiro HRC-Honda 7
10 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda 6
Vlag van Italië Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki

Toni Mang, die tijdens de GP van Oostenrijk, zijn voet gebroken had, probeerde te rijden met een speciale steun en aangepaste laars, maar kwam niet verder dan de zeventiende trainingstijd. Ondank een val in de training reed Carlos Lavado de snelste trainingstijd. Nu Mang vrijwel was uitgeschakeld stonden er drie Yamaha's op de eerste drie startplaatsen, met Sito Pons als beste Honda-coureur op de vierde plaats, 1½ seconde achter Lavado.

Trainingstijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Venezuela Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"33'76
2. Vlag van Duitsland Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 1"33'84
3. Vlag van Japan Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 1"34'81
4. Vlag van Spanje Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"35'27
5. Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda 1"35'32
6. Vlag van Oostenrijk Hans Lindner Rotax 1"35'34
7. Vlag van Frankrijk Jean-Michel Mattioli Yamaha 1"35'68
8. Vlag van Duitsland Herbert Besendörfer Yamaha 1"35'69
9. Vlag van België Stéphane Mertens Johnson-Yamaha 1"35'79
10. Vlag van Italië Fausto Ricci HRC-Honda 1"35'98

Al snel na de start zag het er voor het Yamaha-team somber uit. Zowel Martin Wimmer als Carlos Lavado startten slecht en Wimmer viel al in de eerste ronde. In de tweede ronde viel ook Tadahiko Taira waardoor alleen Lavado als fabrieksrijder over bleef. Die had echter al een halve ronde achterstand. Hij werd de ster van de race door binnen twaalf ronden zijn achterstand goed te maken en zelfs de leiding te nemen. In de veertiende ronde nam hij echter te veel (en onnodig) risico en hij kwam ook ten val. Opnieuw begon hij vanaf de laatste positie aan een inhaalrace, maar die moest hij staken omdat zijn motor te veel zand binnen had gekregen. Het kwam de spanning in de race wel ten goede, want zonder de sterke Yamaha's ontstonden nu kleine groepen die onderling hun gevechten leverden. Om de eerste positie ging het tussen Sito Pons, Jean-François Baldé, Dominique Sarron en Fausto Ricci. Uiteindelijk had Pons de beste banden gekozen en hij won voor Baldé en Sarron. Toni Mang kon zich nog een tijdje bemoeien met het gevecht om de zevende plaats, maar de pijn in zijn voet dwong hem zich af en toe terug te laten vallen en uiteindelijk gaf hij zes ronden voor het einde, toen de pijnstillende injecties uitgewerkt waren, op. Voor Dominique Sarron was het de eerste podiumplaats in een WK-race.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Spanje Sito Pons Campsa-HRC-Honda 48"34'73 4 15
2 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda +2'92 5 12
3 Vlag van Frankrijk Dominique Sarron Rothmans-Honda +3'12 13 10
4 Vlag van Italië Fausto Ricci HRC-Honda +4'26 10 8
5 Vlag van Spanje Carlos Cardús Campsa-Honda +6'53 20 6
6 Vlag van België Stéphane Mertens Johnson-Yamaha +19'30 9 5
7 Vlag van Italië Virginio Ferrari Total-Katayama-HRC-Honda +20'78 24 4
8 Vlag van Duitsland Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax +21'45 12 3
9 Vlag van Zwitserland Pierre Bolle ELF-Parisienne +21'81 16 2
10 Vlag van Duitsland Reinhold Roth HB-Römer-Honda +25'04 22 1
11 Vlag van Duitsland Herbert Besendörfer Yamaha +31'86 8
12 Vlag van Frankrijk Jean-Michel Mattioli Yamaha +32'70 7
13 Vlag van Frankrijk Jean Foray Chevallier-Yamaha +35'01 33
14 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda +35'29 15
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax +35'55 19
16 Vlag van Oostenrijk Siegfried Minich Honda +35'96 21
17 Vlag van Duitsland Harald Eckl Honda +36'91 25
18 Vlag van Oostenrijk Hans Lindner Rotax +1"13'06 6
19 Vlag van Italië Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax +1"18'81 27
20 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha +1"24'93 37
21 Vlag van Duitsland Hans Becker Yamaha +1"29'63 32
22 Vlag van Oostenrijk Thomas Bacher Rotax +1"34'80 29
23 Vlag van Duitsland Helmut Bradl Honda +1"38'41 31
24 Vlag van België René Delaby Rotax +1 ronde 23
25 Vlag van Frankrijk Bruno Bonhuil Honda +1 ronde 35
26 Vlag van Italië Maurizio Vitali Garelli +1 ronde 14
27 Vlag van Spanje Antonio García JJ Cobas-Rotax +1 ronde 28

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Venezuela Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Val 1
Vlag van Duitsland Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Opgave 17
Vlag van Frankrijk Jean-Louis Tournadre Yamaha 26
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Carter JJ Cobas-Rotax 18
Vlag van Duitsland Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha Val 2
Vlag van Japan Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha Val 3
Vlag van Italië Massimo Matteoni Honda Val 30
Vlag van Oostenrijk Andreas Preining Rotax 34
Coureur Merk Grid Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Niall Mackenzie Armstrong-Rotax 11
Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 36 Blessure[3]

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Loris Reggiani Aprilia-Rotax Blessure

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Venezuela Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 57
2 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda 43
3 Vlag van Duitsland Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 39
4 Vlag van Duitsland Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 38
5 Vlag van Spanje Sito Pons Campsa-HRC-Honda 37
6 Vlag van Italië Fausto Ricci HRC-Honda 24
7 Vlag van Frankrijk Dominique Sarron Rothmans-Honda 19
8 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 15
Vlag van Frankrijk Pierre Bolle ELF-Parisienne
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 7
Vlag van Duitsland Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax

Pier Paolo Bianchi reed de achtste trainingstijd, maar viel en brak daarbij zijn pink. Intussen reed Jorge Martínez de snelste tijd, ruim een seconde sneller dan Stefan Dörflinger. Ian McConnachie kreeg van Mike Krauser voor het eerst een fabrieksracer en stelde niet teleur: ondanks de moeilijkheden die hij had om het rijwielgedeelte af te stellen[4] reed hij de derde trainingstijd.

Trainingstijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Spanje Jorge Martínez Ducados-Derbi 1"41'23
2. Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Krauser 1"42'32
3. Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie Krauser 1"43'05
4. Vlag van Spanje Manuel Herreros Ducado-Derbi 1"43'13
5. Vlag van Spanje Juan Ramón Bolart Autisa 1"43'16
6. Vlag van Spanje Ángel Nieto Ducados-Derbi 1"43'39
7. Vlag van Brazilië Alex Barros Autisa 1"44'71
8. Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 1"44'72
9. Vlag van Nederland Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 1"44'99
10. Vlag van Duitsland Rainer Kunz Ziegler 1"45'20

Manuel Herreros kwam na een ronde als eerste door, maar hij werd achtervolgd door Jorge Martínez, Hans Spaan, Pier Paolo Bianchi, Juan Ramón Bolart, Alex Barros en Ian McConnachie, die altijd problemen had met zijn duwstarts maar dit keer snel weg was gekomen. In de derde ronde nam Martínez de leiding over, en Herreros kwam in de vijfde ronde de pit in met een kapotte motor. Martínez bouwde een voorsprong op. De aandacht ging naar het gevecht achter hem, met McConnachie op de tweede plaats en daarachter een gevecht tussen Spaan, Barros en Dörflinger. Barros viel echter uit en Dörflinger vocht zich naar de tweede plaats. Ángel Nieto had zich ook naar voren gevochten, maar kon McConnachie net niet meer van de derde plaats afhouden. Jorge Martínez nam hierdoor de leiding in het WK over van Herreros.

Uitslag 80cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Spanje Jorge Martínez Ducados-Derbi 31"09'33 1 15
2 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Krauser +11'20 2 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie Krauser +16'16 3 10
4 Vlag van Spanje Ángel Nieto Ducados-Derbi +16'53 4 8
5 Vlag van Nederland Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal +19'30 9 6
6 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Seel-MBA +38'72 8 5
7 Vlag van Duitsland Rainer Kunz Ziegler +47'31 10 4
8 Vlag van Oostenrijk Josef Fischer Krauser +48'44 15 3
9 Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Real-Krauser +49'98 11 2
10 Vlag van Spanje Luis Miguel Reyes Autisa +50'31 12 1
11 Vlag van Duitsland Hubert Abold Seel +1"19'19 16
12 Vlag van Nederland Henk van Kessel Krauser +1"20'91 14
13 Vlag van België Chris Baert Seel +1"22'79 28
14 Vlag van Italië Salvatore Milano Krauser +1"23'07 19
15 Vlag van Duitsland Reiner Scheidhauer Seel-MBA +1"23'31 13
16 Vlag van Oostenrijk Gert Kafka Krauser +1"33'45 18
17 Vlag van Italië Mario Stocco Casal +1 ronde 27
18 Vlag van Nederland Jos van Dongen Krauser +1 ronde 29
19 Vlag van Finland Raimo Lipponen Krauser +1 ronde 24
20 Vlag van Zwitserland René Dünki Krauser +1 ronde 19
21 Vlag van Duitsland Thomas Engl Krauser +1 ronde 30
22 Vlag van Zwitserland Reiner Koster Kroko +1 ronde 33
23 Vlag van Duitsland Richard Bay Maico +1 ronde 36
24 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Zdravko Matulja MTM +1 ronde 31
25 Vlag van Spanje Herri Torrontegui Autisa +1 ronde 21

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Spanje Manuel Herreros Ducados-Derbi Uitgelopen big-endlager 4
Vlag van Brazilië Alex Barros Autisa 7
Vlag van Nederland Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal Val 20
Vlag van Spanje Juan Ramón Bolart Autisa Val 5
Vlag van België Serge Julin Casal 35
Vlag van Finland Mika-Sakari Komu Eberhardt 36
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Janez Pintar Eberhardt 25
Vlag van Spanje Domingo Gil Blanco Autisa 22
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Brane Rokavec Seel 34
Vlag van Spanje Felix Rodríguez Autisa 23
Vlag van Tsjechië Peter Balaz HuVo-Casal 32

Top tien tussenstand 80cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Spanje Jorge Martínez Ducados-Derbi 57
2 Vlag van Spanje Manuel Herreros Ducados-Derbi 47
Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Krauser
4 Vlag van Spanje Ángel Nieto Ducados-Derbi 31
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie Krauser
6 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 29
7 Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Real-Krauser 24
8 Vlag van Nederland Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 23
9 Vlag van Oostenrijk Josef Fischer Krauser 9
10 Vlag van Spanje Juan Ramón Bolart Autisa 6
Vlag van Duitsland Rainer Kunz Ziegler

Dat de Griek Dimitris Papandreou zich met de 38e tijd niet kwalificeerde was begrijpelijk. Hij reed een Yamaha TZ 500 die al in 1982 uit productie was gegaan en dus minstens vier jaar oud was. De Spanjaard José Parra had een moderne Honda RS 500 R tot zijn beschikking, maar presteerde het toch nog om 9 seconden langzamer dan Papandreou en 22 seconden langzamer dan Eddie Lawson over de baan te gaan. Hij zou zich voor de 250cc-klasse evenmin gekwalificeerd hebben en voor de 80cc-klasse maar nèt. Zijn rempunt voor de eerste bocht was het punt waar zijn collega's van vijf naar zes opschakelden.

Snelle rondetijden

[bewerken | brontekst bewerken]

Carlos Lavado ging na zijn mislukte start zo snel door het veld, dat hij rondetijden realiseerde waarmee hij in de 500cc-race zesde zou zijn geworden. Het hielp hem uiteindelijk niet, hij riskeerde te veel en eindigde zijn race met een valpartij.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1986
FIM wereldkampioenschap wegrace
38e seizoen (1986)
Volgende race:
TT Assen 1986

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1985
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1987