Grand Prix-wegrace van Spanje 1984

Grand Prix-wegrace van Spanje 1984
Circuito Permanente del Jarama
Officiële naam	XXXIV Gran Premio de España de motociclismo
Land	Spanje
Datum	6 mei 1984
Organisator	RACE/FIM
500 cc
Poleposition	Eddie Lawson
Snelste ronde	Eddie Lawson
Eerste	Eddie Lawson
Tweede	Randy Mamola
Derde	Raymond Roche
250 cc
Poleposition	Carlos Cardús
Snelste ronde	Jean-François Baldé
Eerste	Sito Pons
Tweede	Christian Sarron
Derde	Carlos Lavado
125 cc
Poleposition	Maurizio Vitali
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Eugenio Lazzarini
Derde	Hans Müller
80 cc
Poleposition	Jorge Martínez
Snelste ronde	Hubert Abold
Eerste	Pier Paolo Bianchi
Tweede	Henk van Kessel
Derde	Hans Müller

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1984 was de derde race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1984. De races werden verreden op 6 mei 1984 op het Circuito Permanente del Jarama nabij Madrid.

De trainingen van de Spaanse Grand Prix werden gehinderd door regen, maar tijdens de racedag was het droog, hoewel de 80cc-klasse nog op een halfnatte baan reed. Twee favorieten ontbraken door blessures: Freddie Spencer en Ricardo Tormo.

Spanning aan de kop van de 500cc-race in Spanje was er geen moment, nadat de snel gestarte Ron Haslam meteen werd gepasseerd door Eddie Lawson die vervolgens met groot gemak wegliep van iedereen. Haslam moest ook het hoofd buigen voor zijn stalgenoten Randy Mamola en Raymond Roche, die ook op het podium kwamen. In het achterveld werd wel gevochten, vooral door Boet van Dulmen, die zijn snelle start tenietgedaan zag worden toen hij moest uitwijken voor de vallende Massimo Broccoli en na de eerste ronde slechts als 18e doorkwam. Van Dulmen vocht zich terug tot bij het groepje Roth / Reiner / Sheene, was wat handiger in het passeren van achterblijvers en werd uiteindelijk vijfde.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	37	57:05.350	1	15
2	Randy Mamola	HRC-Honda	37	+17.630	3	12
3	Raymond Roche	HRC-Honda	37	+38.560	2	10
4	Ron Haslam	HRC-Honda	37	+50.190	5	8
5	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	37	+54.580	12	6
6	Gustav Reiner	Honda	37	+55.490	13	5
7	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	37	+57.880	7	4
8	Reinhold Roth	Fath-Honda	37	+58.810	6	3
9	Fabio Biliotti	Honda	37	+1:17.750	24	2
10	Keith Huewen	Honda	36	+1 ronde	14	1
11	Chris Guy	Honda	36	+1 ronde	17
12	Attilio Riondato	Suzuki	36	+1 ronde	26
13	Peter Sköld	Honda	36	+1 ronde	29
14	Klaus Klein	Suzuki	35	+2 ronden	19
15	Rob Punt	Suzuki	35	+2 ronden	20
16	Peter Sjöström	Suzuki	35	+2 ronden	31
17	Marco Papa	Honda	35	+2 ronden	22
18	Louis-Luc Maisto	Honda	34	+3 ronden	30
19	José Maria Parra	Suzuki	33	+4 ronden	33
20	Brett Hudson	Yamaha	31	+6 ronden	28

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Leandro Becheroni	Suzuki	35		18
Claude Arciero	Honda	33		32
Walter Migliorati	Suzuki	21		23
Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	21	Gaskabel	4
Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki	17	Voorvork	16
Christian Le Liard	Chevallier-ELF-Honda	15		10
Marco Lucchinelli	Cagiva	7	Opgave	21
Marco Gentile	Yamaha	5		27
Wolfgang von Muralt	Suzuki	3	Val	25
Franck Gross	Suzuki	2		15
Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda	0	Val[1]	8
Massimo Broccoli	Honda	0	Val[1]	11

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Virginio Ferrari	Marboro-Yamaha	Blessure[2]	9

Coureur	Merk	Oorzaak
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blessure[3]
Wayne Gardner	Honda
Rob McElnea	Heron-Suzuki
Takazumi Katayama	HRC-Honda	Blessure[4]
Tadahiko Taira	Yamaha
Roger Marshall	Honda
Eero Hyvärinen	Suzuki
Armando Errico	Suzuki
Hervé Moineau	Cagiva

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	42
2	Raymond Roche	HRC-Honda / Honda	32
3	Freddie Spencer	HRC-Honda	15
4	Boet van Dulmen	Suzuki	14
	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki
6	Ron Haslam	HRC-Honda	13
7	Randy Mamola	HRC-Honda	12
8	Wayne Gardner	Honda	8
	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda
10	Massimo Broccoli	Honda	6
	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki
	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki

Jean-François Baldé startte het snelste in Jarama, maar was drie bochten later al gepasseerd door Jacques Cornu en Iván Palazzese. Die laatste reed vijf ronden aan de leiding, tot zijn achterwiel bij het uitkomen van Varzi wegbrak en hij naast zijn Yamaha hing. Bijna wist hij de machine voor de volgende bocht, Le Mans, onder controle te krijgen, maar hij kwam in het zand naast de baan terecht en moest zijn machine wel neerleggen om niet in de vangrail te klappen. Carlos Cardús kwam even op kop, maar viel meteen terug met een technisch probleem en er ontstond een nieuwe kopgroep met Christian Sarron, Alan Carter en Donnie McLeod. Even later voegden Sito Pons en Toni Mang zich bij deze groep en stootten meteen door naar voren, met Mang aan de leiding voor Pons. In de 19e ronde nam Pons de leiding om ze niet meer af te staan. Mang verloor motorvermogen en viel terug, waardoor Sarron tweede werd en Carlos Lavado derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	49:02.990	13	15
2	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	+2.770	4	12
3	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	+3.150	2	10
4	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	+3.310	6	8
5	Jean-François Baldé	Pernod	+3.870	5	6
6	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	+9.070	10	5
7	Toni Mang	HB-Yamaha	+10.300	19	4
8	Jacques Bolle	Pernod	+25.300	14	3
9	Jean-Michel Mattioli	Chevallier-Yamaha	+25.600	18	2
10	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	+26.750	7	1
11	Teruo Fukuda	Yamaha	+44.730	11
12	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	+45.980	15
13	Martin Wimmer	Yamaha	+46.380	3
14	Fausto Ricci	Yamaha	+50.640	12
15	Loris Reggiani	Kawasaki	+51.270	25
16	Gabriel Gabria	Yamaha	+1:04.440	21
17	Mario Rademeyer	Yamaha	+1:15.480	26
18	Stéphane Mertens	Yamaha	+1:16.420	22
19	Richard Hubin	Yamaha	+1:16.680	20
20	Thierry Espié	Chevallier-Beko	+1:24.510	24
21	Massimo Matteoni	Yamaha	+1 ronde	31
22	Neil Robinson	MBA	+1 ronde	33
23	Luis Miguel Reyes	JJ Cobas-Rotax	+1 ronde	36
24	Patrick Fernandez	Yamaha	+1 ronde	29
25	Juan Garriga	Yamaha	+2 ronden	34

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax		1
Antonio García	JJ Cobas-Rotax		20
Jean-Louis Guignabodet	Yamaha		17
Karl-Thomas Grässel	Fath-Yamaha		27
Roland Freymond	Yamaha		30
Donnie McLeod	Yamaha		8
Ángel Nieto	JJ Cobas-Rotax		32
René Delaby	Yamaha		28
Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	Val[5]	9
Hervé Guilleux	Yamaha	Val	16
David Floyd Busby	Rotax		35

Coureur	Merk	Oorzaak
Guy Bertin	MBA
Andy Watts	EMC-Rotax
Harald Eckl	Rotax
Siegfried Minich	Yamaha
Maurizio Vitali	MBA
Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha	Blessure[6]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	25
2	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	24
3	Patrick Fernandez	Yamaha	15
	Fausto Ricci	Yamaha
5	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	12
	Martin Wimmer	Yamaha
7	Toni Mang	HB-Yamaha	11
	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha
9	Jean-François Baldé	Pernod	10
	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha
	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax
	Jean-Michel Mattioli	Chevallier-Yamaha

Op de nog vochtige baan in Jarama startte Lucio Pietroniro sterk: hij leidde even voor Henk van Kessel, maar toen Pietroniro viel moest van Kessel remmen en hij viel ver terug. Zo reed Ezio Gianola de eerste vier ronden aan de leiding, even gevolgd door Maurizio Vitali, die echter in de tweede ronde viel. In de vijfde ronde nam Eugenio Lazzarini de leiding over, terwijl zijn teamgenoot Ángel Nieto na een slechte start bezig was aan een inhaalrace. Tegen het einde van de race sloot Nieto aan bij Lazzarini en begon de gebruikelijke show, waarin beiden om de leiding leken te vechten maar waarvan de uitkomst vanaf het begin duidelijk was. Door dit schijngevecht verloren ze wel tijd en kon Hans Müller nog tamelijk dichtbij komen. Twee ronden voor het einde greep Nieto definitief de leiding maar hij hield het spannend door slechts 0,18 seconde voor zijn teamgenoot te finishen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Garelli	48:21.970	2	15
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	+0.180	4	12
3	Hans Müller	MBA	+14.660	3	10
4	Stefano Caracchi	MBA	+28.040	4	8
5	Manuel Herreros	MBA	+31.880	9	6
6	Jean-Claude Selini	MBA	+1:06.180	13	5
7	Giuseppe Ascareggi	MBA	+1:34.880	19	4
8	Hubert Abold	MBA	+1:39.390	20	3
9	Bruno Kneubühler	MBA	+1:40.070	18	2
10	Ezio Gianola	MBA	+1:40.310	15	1
11	Bady Hassaine	MBA	+1 ronde	21
12	Willy Pérez	MBA	+1 ronde	11
13	Henk van Kessel	MBA	+1 ronde	6
14	Domenico Brigaglia	MBA	+1 ronde	10
15	Willi Hupperich	MBA	+1 ronde	27
16	Johnny Wickström	MBA	+1 ronde	12
17	Peter Balaz	MBA	+2 ronden	25
18	Tony Smith	MBA	+2 ronden	28
19	Antonio Gasión	MBA	+2 ronden	29
20	Ramón Pano	MBA	+4 ronden	31

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Maurizio Vitali	MBA	Val	1
August Auinger	Bartol-MBA		7
Fausto Gresini	MBA		16
Luca Cadalora	MBA		5
Miguel Cortes	Sanvenero		21
Gerhard Waibel	MBA		22
Neil Robinson	MBA		23
Paolo Gamberini	MBA		24
F. Davo	MBA		26
Lucio Pietroniro	MBA	Val	17
Olivier Liégeois	MBA		14
Andreas Sanches-Marin	MBA		30
Manuel Hernández	MBA		33

Coureur	Merk	Oorzaak
Alex Bedford	MBA
Hakan Olsson	Starol
Anton Straver[7]	MBA
Jacky Hutteau	MBA

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Ángel Nieto	Garelli	30
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	22
3	Stefano Caracchi	MBA	16
4	Hans Müller	MBA	12
	Maurizio Vitali	MBA
6	Jean-Claude Selini	MBA	8
7	Bruno Kneubühler	MBA	7
8	Luca Cadalora	MBA	6
	Manuel Herreros	MBA
10	Giuseppe Ascareggi	MBA	4
	Johnny Wickström	MBA

In Jarama was de 80cc-klasse beperkt bezet: 26 rijders trainden, maar door de 107%-regel^[8] mochten er slechts 22 starten. Dit gebrek aan deelnemers werd goedgemaakt door de spanning in de race. De meeste rijders stonden op regenbanden, terwijl de baan hier en daar al droog was. Pier Paolo Bianchi nam meteen de leiding, gevolgd door Stefan Dörflinger, die nog steeds gehinderd werd door een knieblessure. Jorge Martínez had zich misschien wel met de strijd om de kop kunnen bemoeien, maar moest al in de eerste ronde een pitstop maken. Om de derde plaats werd gevochten door gelegenheidsrijder Henk van Kessel en Hans Müller, waar zich later ook Hubert Abold bijvoegde. Een halve ronde voor de finish viel Dörflinger stil. Door een scheur in zijn benzinetank stond hij zonder brandstof. Nu werd van Kessel bij zijn eenmalige optreden als vervanger van de geschorste Willem Heykoop tweede, voor Müller en Abold.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	40:00.760	3	15
2	Henk van Kessel	HuVo-Casal	+25.390	6	12
3	Hans Müller	Sachs	+26.870	9	10
4	Hubert Abold	Krauser-LCR-Zündapp	+27.080	4	8
5	Hans Spaan	HuVo-Casal	+47.430	7	6
6	Reiner Scheidhauer	Seel	+1:36.900	8	5
7	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	+3:00.300	2	4
8	Jorge Martínez	Derbi	+1 ronde	1	3
9	George Looijesteijn	HuVo-Casal	+1 ronde	11	2
10	Reinhard Koberstein	Seel	+1 ronde	12	1
11	Tony Smith	Casal	+2 ronden	21
12	Chris Baert	Eberhardt	+2 ronden	19

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Ramon Gali	Bultaco		18
Theo Timmer	HuVo-Casal	Val	10
Manuel Herreros	HuVo-Casal		13
Gerhard Waibel	Seel		5
Henrique Sande	Carmona		14
Daniel Mateos	Autisa		16
Jorge Jiménez	HuVo-Casal		15
Joaquin Gali	Bultaco		17
Gerhard Bauer	Ziegler		20
Paulo Cegarra	HuVo-Casal		22

Coureur	Merk	Oorzaak
Willem Heykoop	HuVo-Casal	Schorsing
Zdravko Matulja	Tomos
Serge Julin	HuVo-Casal
Paul Rimmelzwaan	Harmsen
Gerd Kafka	Sachs
Maurizio Stocco	Lusuardi
Otto Machinek	Kreidler
Claudio Granata	Garelli
Thomas Engl	Sachs
Bernd Rossbach	Casal
Ricardo Tormo	Derbi	Gewond[9]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	30
2	Hubert Abold	Krauser-Bakker-Zündapp/ Krauser-LCR-Zündapp	18
3	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	16
4	Hans Spaan	HuVo-Casal	14
5	Henk van Kessel	HuVo-Casal	12
6	Hans Müller	Sachs	10
7	Jorge Martínez	Derbi	7
8	Gerhard Waibel	Seel	6
9	Willem Heykoop	HuVo-Casal	5
	Reiner Scheidhauer	Seel

Kenny Roberts was niet alleen de naamgever van het Roberts-Marlboro-Yamaha-250cc-team. In Jarama kwam hij kijken en voorzag hij zijn beide coureurs van de nodige tips. Alan Carter veranderde op advies van Kenny zijn zitpositie, de clip-ons en zelfs zijn rijstijl. Hij ging de knee down-techniek toepassen om de hellingshoek van de Yamaha te meten. Nadat hij zich in Misano niet eens had weten te kwalificeren reed hij nu de zesde trainingstijd en tijdens de race deed hij af en toe zelfs kopwerk.