Arado Ar 198 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arado Ar 198

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Arado Flugzeugwerke GmbH
Typ	samolot rozpoznawczy
Konstrukcja	górnopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	3
Historia
Data oblotu	1938
Dane techniczne
Napęd	1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy BMW Bramo 323A Fafnir
Moc	900 KM
Wymiary
Rozpiętość	14,90 m
Długość	11,80 m
Wysokość	4,50 m
Powierzchnia nośna	34.30 m²
Masa
Własna	2400 kg
Startowa	3034 kg
Osiągi
Prędkość maks.	360 km/h
Pułap	8000 m
Zasięg	1100 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
planowane 2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm (stałe) 2 karabiny maszynowe MG 15 kal. 7,92 mm (ruchome) 4 bomby o wadze 50 kg (każda) (na zaczepach pod skrzydłami)
Użytkownicy
Niemcy
Multimedia w Wikimedia Commons

Arado Ar 198 – niemiecki samolot rozpoznawczy z okresu II wojny światowej.

W 1937 roku niemieckie Ministerstwo Lotnictwa (RLM) opracowało założenia dla nowego typu taktycznego samolotu rozpoznawczego, którego głównym zadanie miałaby być współpracę z wojskami lądowymi. Zgodnie z tym założeniem miał mieć silne uzbrojenie obronne, nie stosowane w dotychczasowych konstrukcjach oraz osiągi lepsze niż wprowadzany do lotnictwa samolot Henschel Hs 126. Opracowania nowej konstrukcji podjęły się zakłady Arado, Focke-Wulf oraz Hamburger Flugzeugbau^[1].

Wytwórnia Arado Flugzeugwerke GmbH stworzyła samolot oznaczony jako Ar 198. Ministerstwo Lotnictwa zamówiło w wytwórni budowę trzech prototypów tego samolotu, które miały być poddane dalszym badaniom. Pierwszy nieuzbrojony prototyp oznaczony Ar 198V-1 (numer rejestracyjny D-ODLG) został zbudowany i oblatany na początku 1938 roku. Jednak okazało się, że samolot ma osiągi znacznie niższe niż założone. Dlatego też po krótkim okresie badań zrezygnowano z dalszych prac nad tym samolotem. Nie dokończono również budowy rozpoczętego drugiego prototypu Ar 198V-2, który miał mieć zamontowane uzbrojenie^[2].

Ostatecznie zbudowano tylko jeden prototyp samolotu Ar 198. Uznano, że lepiej rokują konstrukcje innych wytwórców np. Focke-Wulf Fw 189 czy Blohm & Voss Bv 141^[3].

Ar 198 używany był w 1938 roku do badań, prototyp nie miał uzbrojenia^[4].

Samolot Arado Ar 198 był górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabina zakryta oszklona także w dolnej części, trzymiejscowa. Skrzydło dwuczęściowe, dwudźwigarowe, wyposażone w lotki oraz klapy. Podwozie klasyczne – stałe z kółkiem ogonowym. Napęd stanowił dziewięciocylindrowy silnik gwiazdowy BMW Bramo 323 A, chłodzony powietrzem, wyposażony w osłonę NACA, napędzający trójłopatowe śmigło^[5].

• Jörg A. Kranzhoff: Arado : Geschichte eines Flugzeugwerks. Oberhaching: Aviatic-Verl., 1996. ISBN 3-925505-27-X. OCLC 635367128.
• Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945 : an illustrated guide. Jefferson: McFarland & Co., 2009. ISBN 978-0-7864-5280-4. OCLC 335189392.
• Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
• Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.

• Zdjęcia i rysunki