Junkers Ju 85 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | prototyp metalowego dolnopłata, podwozie klasyczne, chowane w locie |
Załoga | 2 |
Dane techniczne | |
Napęd | 2× 12-cylindrowy silnik widlasty Jumo 211B |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość | 18,06 m |
Długość | 11,80 m |
Wysokość | 3,90 m |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 400 km/h |
Dane operacyjne |
Junkers Ju 85 – niemiecki prototypowy dwusilnikowy bombowiec powstały w oparciu o Junkersa Ju 88, różniący się od niego podwójnym sterem ogonowym.
Samolot zaprojektowano w 1937 na zlecenie ministerstwa lotnictwa III Rzeszy, które oczekiwało wzmocnienia uzbrojenia tylnej półsfery samolotu Junkers 88. Montaż dodatkowego gniazda broni w Ju 88 nie był możliwy z powodu konstrukcji ogona. Ju 85 powstał wprost z projektu Ju 88, różnił się podwójnym sterem ogonowym. Pozostałe elementy (90%) konstrukcji pozostały bez zmian.
wariant A
[edytuj | edytuj kod]Powstał na bazie wariantu V3 Junkersa 88. W nowym ogonie zamontowano karabin maszynowy MG kalibru 7,92 mm. Nie wyszedł poza stadium makiety, gdyż dodanie 1 karabinu nie dało oczekiwanego wzmocnienia obrony samolotu.
wariant B
[edytuj | edytuj kod]Drugi wariant Ju 85 powstał przez zaadaptowanie uzbrojenia z Ju 188. W ogonie samolotu zamontowano poczwórny karabin maszynowy 7,92 mm. Również ten wariant nie wyszedł poza stadium makiet zbudowanych w 1939. Wojsko uznało, że dotychczasowa obrona Ju 88 jest jednak wystarczająca.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Heinz J. Nowarra: Die Deuutsche Luft-Rustung 1933-1945, tom 3.