Junkers Ju 252 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Junkers Ju 252

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Junkers
Konstruktor	Konrad Eicholtz
Typ	średni samolot transportowy ogólnego przeznaczenia
Konstrukcja	trzysilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie chowane w locie
Załoga	3-4
Historia
Data oblotu	październik 1941
Lata produkcji	1942–1943
Liczba egz.	ok. 15[1]
Dane techniczne
Napęd	trzy dwunastocylindrowe, widlaste (odwrócone V) silniki Junkers Jumo 211F chłodzone cieczą
Moc	993 kW (1350 KM)
Wymiary
Rozpiętość	34,09 m
Długość	25,10 m
Wysokość	6,60 m
Powierzchnia nośna	122,63 m²
Masa
Własna	13 100 kg
Startowa	22 000 kg
Zapas paliwa	11675 l
Osiągi
Prędkość maks.	439 km/h na wys. 6000 m
Prędkość przelotowa	418 km/h na wys. 4700 m
Prędkość wznoszenia	12,5 m/s
Pułap	6850 m
Zasięg	6600 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
jeden karabin maszynowy MG 131 kalibru 13 mm (umieszczony w obrotowej wieżyczce na grzbiecie kadłuba), dwa karabiny maszynowe MG 15 kalibru 7,92 mm (umieszczone w okienkach po obu stronach kadłuba)
Liczba miejsc
35
Użytkownicy
Niemcy
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Junkers Ju 252 – niemiecki średni samolot transportowy, wersja rozwojowa Ju 52.

W połowie lat 30. XX w. Lufthansa złożyła zamówienie w firmie Junkers na zbudowanie następcy wysłużonego Ju 52/3m. Zakładano, że nowa konstrukcja zachowa dobre właściwości lotne i eksploatacyjne poprzednika, a ponadto będzie dysponować większym zasięgiem i udźwigiem. Pierwszy projekt, oznaczony jako E77, został przedstawiony w grudniu 1938 roku, wg założeń konstruktorów miał być to trzysilnikowy samolot mogący przewozić 21 pasażerów. Samolot miał być napędzany silnikami BMW 132, mieć trójdzielny płat i chowane podwozie. Został wykonany model nowej maszyny, który przeszedł badania w tunelu aerodynamicznym w Dessau^[2]. Przedstawiona koncepcja nie spotkała się z zainteresowaniem zamawiającego, również Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy (niem. skrót. RLM) nie wykazało chęci zakupu nowej maszyny^[3].

W 1939 roku Lufthansa ponownie zwróciła się do Junkersa o przygotowanie projektu nowej konstrukcji. W lipcu zespół konstrukcyjny kierowany przez Konrada Eicholtza przedstawił projekt noszący oznaczenie Ju 252, całkowicie odmienny od E77^[4]. Samolot, wg założeń projektowych, był wyposażony w ciśnieniową kabinę pasażerską dla 21 osób, osiągał prędkość 350 km/h i miał zasięg 1500 km przy masie startowej 18 000 kg. Na wniosek Lufthansy samolot został dostosowany do przewozu 35 osób oraz wyposażony w hydraulicznie poruszaną tylną rampę załadowczą, testowaną wcześniej w samolocie Ju 90. Opuszczenie rampy powodowało podniesienie ogona samolotu i umożliwiało wjazd na pokład pojazdów. Otwarcie rampy w czasie lotu pozwalało na bezpieczny zrzut skoczków spadochronowych. Rozwiązanie to w późniejszym czasie stało się standardem w samolotach transportowych. Firma Junkers uzyskała zamówienie na budowę trzech prototypów. Pierwszy, Ju 252V1 (D-ADCC), został oblatany w październiku 1941 roku i był wyposażony w silniki Jumo 211F. Zimą oblatano kolejne prototypy oznaczone jako Ju 252V2 i V3. Wiosną oblatano kolejny egzemplarz noszący oznaczenie Ju 252V4, który stał się wzorcem do produkcji seryjnej^[5].

Z uwagi na ogłoszenie przez III Rzeszę wojny totalnej produkcja, w tym lotnicza, została dostosowana do zapotrzebowania niemieckiego wojska. Ju 252 został dostarczony Luftwaffe w wersji transportowej, wyposażony w uzbrojenie obronne. Składało się z karabinu maszynowego MG 131 w grzbietowej wieżyczce oraz dwóch karabinów maszynowych MG 15 zamontowanych w oknach kabiny transportowej^[6].

Przedsiębiorstwo Junkers opracowało kilka wariantów rozwojowych konstrukcji: wyposażone w silniki gwiazdowe BMW-Bramo 323R-2, wodnosamolot, samolot na podwoziu nartowym i inne. Nie uzyskały one akceptacji RLM, które poszukiwało oszczędności poprzez unifikację produkcji i wykorzystanie w konstrukcji materiałów bez znaczenia strategicznego (np. drewna)^[7]. Ostatecznie wyprodukowano 11 egzemplarzy seryjnych, oznaczonych jako Ju 252A-1, które nosiły też oznaczenia prototypowe od V5 do V15^[8].

Na bazie Ju 252 wyposażonego w silniki BMW-Bramo 323R-2 opracowano w 1943 roku samolot transportowy Junkers Ju 352^[9].

Samoloty Ju 252 trafiły do jednostek wykonujących zadania specjalne. Ju 252V5 został włączony do Viermotorigen Transportstaffel, następnie do Lufttransportstaffel 290. Inne samoloty tego typu trafiły do grupy zajmującej się zrzutem agentów na alianckim zapleczu w Afryce Północnej, tzw. Gruppe Gartenfeldt. Dwa samoloty znalazły się na wyposażeniu Kampfgeschwader 200^[10].

Trzysilnikowy samolot pasażerski i transportowy w układzie wolnonośnego dolnopłata o konstrukcji metalowej.

Skrzydło trójdzielne, kryte całkowicie blachą. W centropłacie znajdowały się zbiorniki paliwa i klapy. Na częściach zewnętrznych płata znajdowały się klapy działające jak różnicowe lotki. Kadłub o przekroju kwadratowym, konstrukcji skorupowej z ciśnieniową kabiną pasażerską. W tylnej części kadłuba była zamontowana hydrauliczna rampa załadunkowa umożliwiająca, po opuszczeniu, załadunek pojazdów. Podwozie trójpunktowe z kółkiem ogonowym. Pojedyncze koła główne chowane do tyłu w gondole silników skrzydłowych, kółko ogonowe chowane w kadłub. Napęd stanowiły trzy silniki rzędowe Junkers Jumo 211F napędzające trójłopatowe śmigła o zmiennym skoku^[11].

• Lepage Jean-Denis G.G.: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945 : an illustrated guide. Jefferson, N.C.: McFarland & Co., 2009. ISBN 978-0-7864-3937-9. OCLC 335189392.
• Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. II. Warszawa: Wydawnictwo „Lampart”, 1997. ISBN 83-86776-03-X. OCLC 830268542.
• Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 3: Flugzeugtypen Henschel - Messerschmitt. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5467-9. OCLC 722044453.
• Андрей Харук: Все самолеты Люфтваффе - более 100 типов!. Moskwa: Эксмо, 2013. ISBN 978-5-699-62618-2.

• Junkers Ju 252 prototype V4 test flights, dostęp: 2022-08-24