Heinkel He 112 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Heinkel He 112
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Ernst Heinkel Flugzeugwerke A. G.
Typ	jednomiejscowy samolot myśliwski
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie chowane w locie
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	wrzesień 1935
Lata produkcji	1938–1939
	Dane techniczne
Napęd	jeden silnik Junkers Jumo 210Ea, dwunastocylindrowy, chłodzony cieczą
Moc	500 kW (He 112B-0)
	Wymiary
Rozpiętość	9,10 m (He 112B-0)
Długość	9,30 m (He 112B-0)
Wysokość	3, 85 m (He 112B-0)
	Masa
Własna	1620 kg (He 112B-0)
Startowa	2250 kg (He 112B-0)
	Osiągi
Prędkość maks.	550 km/h (na wys. 5000 m)
Prędkość przelotowa	440 km/h (na wys. 5000 m)
Prędkość wznoszenia	10 min na wys. 6000 m (He 112B-0)
Pułap	9000 m (He 112B-0)
Zasięg	825 km (He 112B-0)
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 x karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,92 mm, 2 x działka MG FF kalibru 20 mm (He 112B-0).
	Użytkownicy
	Niemcy, Rumunia, Węgry, Hiszpania, Japonia
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Heinkel He 112 – samolot myśliwski konstrukcji niemieckiej z okresu II wojny światowej, produkowany przez wytwórnię lotniczą Heinkel. Jednosilnikowy dolnopłat wolnonośny o konstrukcji metalowej. Przegrał z Messerschmittem Bf 109 rywalizację o kontrakt na myśliwiec dla Luftwaffe, ogółem wyprodukowano 98 egzemplarzy^[1].

Użytkownicy

Niemcy – 10-18 (zazwyczaj podaje się 12) egzemplarzy w IV./JG 132 (przemianowanej na I./JG331) w 1938 r., samoloty zostały następnie zwrócone producentowi i sprzedane Japonii^[2].
Hiszpania – 19 egzemplarzy, ostatni lot prawdopodobnie w 1953 r.^[3]
Japonia – 31 egzemplarzy w lotnictwie marynarki wojennej pod oznaczeniem A7He1. Po negatywnej opinii na temat chłodzonego cieczą i skomplikowanego silnika, wydanej przez jednostkę badawczą Kaigun Koku Gijyutsusho, anulowano dostawę dalszych 100 egzemplarzy. Ponieważ (na podstawie doniesień wywiadu) spodziewano się napotkania tego samolotu w walce została mu nadana aliancka nazwa kodowa „Jerry”. Żaden samolot nie wziął jednak udziału w działaniach na Pacyfiku, służyły jako platforma badawcza i do szkolenia. Po wojnie jeden egzemplarz (pozbawiony silnika) odnaleziono w lasku za lotniskiem w Atsugi na Honsiu^[4].

Rumunia – 30 egzemplarzy, w 1941 r. uczestniczyły one w walkach z radzieckim lotnictwem, ponosząc znaczne straty. Oficjalny raport z sierpnia 1941 r. krytykował ich manewrowość, prędkość wznoszenia i prędkość w locie poziomym, jak również brak opancerzenia fotela pilota i niską jakość amunicji, uniemożliwiającą przebicie opancerzenia myśliwców wroga, aczkolwiek chwalono zestaw uzbrojenia złożony z działek i karabinów maszynowych. Prędkość nurkowania oceniono jako wystarczającą. Do roku 1942 utracono 9 samolotów. Od 1943 r. He 112 wykorzystywano do szkolenia pilotów przed przesiadką na Bf 109. Ostatni lot wykonano 18 czerwca 1946 r., transportując dwa ocalałe myśliwce na złomowisko^[5].
Węgry – 3 egzemplarze^[6]

dla wersji He 112A-0 V4

Masa
- własna: 1505 kg
- maksymalna startowa: 2150 kg
Wymiary
- rozpiętość: 11,5 m
- długość: 9 m
- wysokość: 3,7 m
- powierzchnia nośna: 23,2 m²
Napęd: 1 silnik widlasty Junkers Jumo 210 Da o mocy startowej 680 KM (507 kW)
Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe kal. 7,92 mm MG 17
Osiągi:
- prędkość maksymalna: 488 km/h
- pułap: 8000 m
- zasięg: 1100 km
Załoga: 1

Chant C., Samoloty II wojny światowej, Warszawa 2000, ISBN 97-88-31111489-0
Encyklopedia lotnictwa wojskowego: Samoloty i śmigłowce wojskowe: Tom 8, litery F-H, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08292-8
Lotnictwo Wojskowe., nr.1 1998.
Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945: Tom II. Warszawa: Wydawnictwo "Lampart", 1997. ISBN 83-86776-03-X.
Dénes Bernád: Heinlel He 112 in action. Carrolton, TX: Squadron/Signal Publications Inc.. ISBN 0-89747-352-3.