Zamek Grodztwo w Kamiennej Górze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zamek Grodztwo
(niem.) Schloss Kreppelhof
Zabytek: nr rej. zamek, 290 z 27 lipca 1951; park 527/J z 15 czerwca 1979[1]
Ilustracja
Ruiny zamku Grodztwo w Kamiennej Górze
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Kamienna Góra

Ukończenie budowy

XVI wiek

Zniszczono

1964

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Grodztwo”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Grodztwo”
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego
Mapa konturowa powiatu kamiennogórskiego, blisko centrum u góry znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Grodztwo”
Położenie na mapie Kamiennej Góry
Mapa konturowa Kamiennej Góry, w centrum znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Grodztwo”
Ziemia50°47′26,90″N 16°02′10,46″E/50,790806 16,036239

Zamek Grodztwo w Kamiennej Górze (niem. Kreppelhof) – zabytkowy dwór[2] w ruinie położony w Kamiennej Górze w województwie dolnośląskim w Sudetach Środkowych.

Posiadłość w drugiej połowie XIX wieku
Ruiny zamku
Ruiny zamku

Około 1560-1565 roku lokalna gałąź rodu Schaffgotschów zainicjowała przebudowę starej wieży obronnej na jedną z najokazalszych rezydencji pałacowych na Dolnym Śląsku. Przypuszczalnie najpierw wzniesiono podłużny dom stanowiący skrzydło południowe, tuż po tym dostawiono prostopadłe skrzydło wschodnie, a starą wieżę stojącą od zachodu wtopiono w nową strukturę tworzącą skrzydło wjazdowe. Być może w latach 80. XVI wieku, całość dopełniło skrzydło czy raczej łącznik oraz mur kurtynowy zamykające dziedziniec od północy[3].

Zamek w połowie XVIII wieku był własnością hrabiego von Promnitz, który w 1765 roku podarował go swojemu siostrzeńcowi, hrabiemu Christianowi Friedrichowi zu Stolberg-Wernigerode.

W dniu 11 stycznia 1904 roku w zamku odbyło się wesele Armgardy hrabiny zu Stolberg-Wernigerode, damy dworu niemieckiej cesarzowej, córki Udo hrabiego zu Stolberg-Wernigerode, ówczesnego właściciela zamku. Zawarła ona wówczas związek małżeński z komandorem-podporucznikiem Oskarem hrabią von Platten zu Hallermund. W uroczystości uczestniczył cesarz Wilhelm II. Było to jedno z najbardziej znanych i najczęściej opisywanych wesel w ówczesnych Prusach[4].

Budowla pozostawała w rękach rodziny zu Stolberg-Wernigerode do 1945 roku. W 1964 roku uległa zniszczeniu w wyniku pożaru.

Ruiny zamku 27 lipca 1951 r. zostały wpisane do rejestru zabytków - A/5503/290[5]. Obok ruin zamku przetrwały fragmenty założenia parkowego, które zostały wpisane do rejestru 15 czerwca 1979 r. (nr rej.: A/5368/527/J).[6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
  2. NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
  3. Krzysztof Eysymontt, "Renesansowa rezydencja w Grodźctwie pod Kamienną Górą (Dolny Śląsk)", [w:] Kwartalnik Architektury i Urbanistyki, tom XX - 1975 r., zeszyt 3, str. 207 - 227
  4. Marek Perzyński, "Weseliska jakich mało", [w:] Słowo Polskie z dnia 27.11.1998 r.
  5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 2019-03-26].
  6. Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 141. ISBN 83-213-4366-X.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 8, Wrocław 1997, s. 107-111.
  • Jan Lubieniecki, Z dziejów Ziemi Kamiennogórskiej, Jelenia Góra 1996, s.56-58, PL ISSN 0238-9940
  • Przemysław Burchardt, Z dziejów kamiennogórskiej linii Schaffgotschów i ich rezydencji - zamku Grodztwo-Kreppelhof, w Mauzoleum rycerskiej rodziny von Schaffgotsch w Raszowie, Kamienna Góra 2010, s.37-43, ISBN 978-83-7585-099-4
  • Józef Pilch, Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, ISBN 83-213-4366-X, OCLC 69480077.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]