Jimmy Connors – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jimmy Connors

Jimmy Connors (Miami, 2007)
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	2 września 1952 Belleville
Wzrost	178 cm
Gra	leworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1972
Zakończenie kariery	1996
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	109
Najwyżej w rankingu	1 (29 lipca 1974)
Australian Open	W (1974)
Roland Garros	SF (1979, 1980, 1984–1985)
Wimbledon	W (1974, 1982)
US Open	W (1974, 1976, 1978, 1982, 1983)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	15
Najwyżej w rankingu	370 (15 marca 1993)
Australian Open	3R (1974)
Roland Garros	F (1973)
Wimbledon	W (1973)
US Open	W (1975)
Multimedia w Wikimedia Commons

Jimmy Connors, właśc. James Scott Connors (ur. 2 września 1952 w Belleville) – amerykański tenisista i trener tenisa, lider rankingu światowego, zwycięzca 8 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i 2 w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.

Zawodnik leworęczny, znany z ambicji i waleczności; awansował na pozycję lidera rankingu ATP World Tour w lipcu 1974 i pozostawał na czołowym miejscu przez kolejne 160 tygodni. Powracał na pozycję lidera jeszcze kilkakrotnie, spędzając łącznie na nim 268 tygodni (5 wynik w historii). W latach 1974–1983 nieprzerwanie figurował w czołowej trójce najlepszych tenisistów na świecie.

Do legendy przeszły jego pojedynki z Björnem Borgiem, Johnem McEnroe, Ivanem Lendlem, Johnem Newcombem^[1]. Z turniejów wielkoszlemowych nie udało mu się triumfować jedynie we French Open. Jest rekordzistą pod względem wygranych turniejów – wygrał ich 109 – oraz pod względem występów w finałach turniejów, osiągając 164. Zwyciężył także w największej liczbie meczów w karierze (1274)^[2]. Connors wygrał też najwięcej meczów w US Open (98).

Pod koniec kariery, w wieku 39 lat doszedł do półfinału US Open 1991, pokonując kilku znacznie młodszych rywali; przegrał dopiero z przyszłym liderem tenisa męskiego Courierem^[3]. W turnieju tym startował jeszcze rok później (zdołał przejść do 2 rundy). W cyklu ATP World Tour w czerwcu 1995, otrzymawszy od organizatorów turnieju w Halle dziką kartę, awansował do ćwierćfinału, po zwycięstwach nad dwoma rywalami z czołowej setki rankingu; uległ późniejszemu zwycięzcy turnieju Markowi Rossetowi, młodszemu o 19 lat.

Reprezentował barwy narodowe w Pucharze Davisa zdobywając to trofeum w 1981 roku. W 1984 roku Amerykanie w składzie z Connorsem przegrali w finale. Łącznie Connors zagrał w tych rozgrywkach 13 meczów singlowych, odnosząc 10 zwycięstw.

W 1998 roku został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy^[4].

Zwycięstwa turniejowe (109):

• twarda – 50
• dywanowa – 39
• ceglana – 11
• trawiasta – 9

Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik w finale	Wynik
1.	1972	Jacksonville	twarda	Clark Graebner	7:5, 6:4
2.	1972	Roanoke	twarda	Vladimír Zedník	6:4, 7:6
3.	1972	Londyn	trawiasta	John Paish	6:2, 6:3
4.	1972	Columbus	twarda	Andrew Pattison	7:5, 6:3, 7:5
5.	1972	Cincinnati	ceglana	Guillermo Vilas	6:3, 6:3
6.	1972	Albany	dywanowa	Roscoe Tanner	6:2, 7:6
7.	1973	Baltimore	twarda	Sandy Mayer	6:4, 7:5
8.	1973	Roanoke	twarda	Ian Fletcher	6:2, 6:3
9.	1973	Salt Lake City	twarda	Paul Gerken	6:1, 6:2
10.	1973	Salisbury	twarda	Karl Meiler	7:6, 7:6, 6:3
11.	1973	Hampton	twarda	Ilie Năstase	4:6, 6:3, 7:5, 6:3
12.	1973	Paramus	twarda	Clark Graebner	6:1, 6:2
13.	1973	Boston	twarda	Arthur Ashe	6:3, 4:6, 6:4, 3:6, 6:2
14.	1973	Columbus	twarda	Charlie Pasarell	3:6, 6:3, 6:3
15.	1973	Los Angeles	twarda	Tom Okker	7:5, 7:6
16.	1973	Quebec	dywanowa	Marty Riessen	6:1, 6:4, 6:7, 6:0
17.	1973	Johannesburg	twarda	Arthur Ashe	6:4, 7:6, 6:3
18.	1974	Australian Open	trawiasta	Phil Dent	7:6(7), 6:4, 4:6, 6:3
19.	1974	Roanoke	twarda	Karl Meiler	6:4, 6:3
20.	1974	Little Rock	dywanowa	Karl Meiler	6:2, 6:1
21.	1974	Birmingham	dywanowa	Sandy Mayer	7:5, 6:3
22.	1974	Salisbury	dywanowa	Frew McMillan	6:4, 7:5, 6:3
23.	1974	Hampton	dywanowa	Ilie Năstase	6:4, 6:4
24.	1974	Salt Lake City	dywanowa	Vitas Gerulaitis	4:6, 7:6, 6:3
25.	1974	Tempe	twarda	Vijay Amritraj	6:2, 6:3
26.	1974	Manchester	trawiasta	Mike Collins	13:11, 6:2
27.	1974	Wimbledon	trawiasta	Ken Rosewall	6:1, 6:1, 6:4
28.	1974	Indianapolis	ceglana	Björn Borg	5:7, 6:3, 6:4
29.	1974	US Open	trawiasta	Ken Rosewall	6:1, 6:0, 6:1
30.	1974	Los Angeles	twarda	Harold Solomon	6:3, 6:1
31.	1974	Londyn	dywanowa	Brian Gottfried	6:2, 7:6
32.	1974	Johannesburg	twarda	Arthur Ashe	7:6, 6:3, 6:1
33.	1975	Nassau	twarda	Karl Meiler	6:0, 6:2
34.	1975	Birmingham	dywanowa	Billy Martin	6:4, 6:3
35.	1975	Salisbury	dywanowa	Vitas Gerulaitis	5:7, 7:5, 6:1, 3:6, 6:0
36.	1975	Boca Raton	twarda	Jürgen Fassbender	6:4, 6:2
37.	1975	Hampton	dywanowa	Jan Kodeš	3:6, 6:3, 6:0
38.	1975	Denver	dywanowa	Brian Gottfried	6:3, 6:4
39.	1975	North Conway	ceglana	Ken Rosewall	6:2, 6:2
40.	1975	Hamilton	ceglana	Vitas Gerulaitis	6:1, 6:4
41.	1975	Maui	twarda	Sandy Mayer	6:1, 6:0
42.	1976	Birmingham	dywanowa	Roscoe Tanner	6:4, 3:6, 6:1
43.	1976	Filadelfia	dywanowa	Björn Borg	7:6(5), 6:4, 6:0
44.	1976	Hampton	dywanowa	Ilie Năstase	6:2, 6:2, 6:2
45.	1976	Palm Springs	twarda	Roscoe Tanner	6:4, 6:4
46.	1976	Denver	dywanowa	Ross Case	7:6(1), 6:2
47.	1976	Las Vegas	twarda	Ken Rosewall	6:1, 6:3
48.	1976	Waszyngton	ceglana	Raúl Ramírez	6:2, 6:4
49.	1976	North Conway	ceglana	Raúl Ramírez	7:6, 4:6, 6:3
50.	1976	Indianapolis	ceglana	Wojtek Fibak	6:2, 6:4
51.	1976	US Open	ceglana	Björn Borg	6:4, 3:6, 7:6(9), 6:4
52.	1976	Kolonia	dywanowa	Frew McMillan	6:2, 6:3
53.	1976	Wembley	dywanowa	Roscoe Tanner	3:6, 7:6, 6:4
54.	1977	Birmingham	dywanowa	Bill Scanlon	6:3, 6:3
55.	1977	St. Louis	dywanowa	John Alexander	7:6, 6:2
56.	1977	Las Vegas	twarda	Raúl Ramírez	6:4, 5:7, 6:2
57.	1977	Dallas	dywanowa	Dick Stockton	6:7, 6:1, 6:4, 6:3
58.	1977	Maui	twarda	Brian Gottfried	6:2, 6:0
59.	1977	Sydney	twarda	Ken Rosewall	7:5, 6:4, 6:2
60.	1977	Las Vegas	dywanowa	Roscoe Tanner	6:2, 5:7, 3:6, 6:2, 7:5
61.	1977	Colgate Masters	dywanowa	Björn Borg	6:4, 1:6, 6:4
62.	1978	Filadelfia	dywanowa	Roscoe Tanner	6:2, 6:4, 6:3
63.	1978	Denver	dywanowa	Stan Smith	6:2, 7:6
64.	1978	Memphis	dywanowa	Tim Gullikson	7:6, 6:3
65.	1978	Rotterdam	dywanowa	Raúl Ramírez	7:5, 7:5
66.	1978	Birmingham	trawiasta	Raúl Ramírez	6:3, 6:1, 6:2
67.	1978	Waszyngton	ceglana	Eddie Dibbs	7:5, 7:5
68.	1978	Indianapolis	ceglana	José Higueras	7:5, 6:1
69.	1978	Stowe	twarda	Tim Gullikson	6:2, 6:3
70.	1978	US Open	twarda	Björn Borg	6:4, 6:2, 6:2
71.	1978	Sydney	twarda	Geoff Masters	6:0, 6:0, 6:4
72.	1979	Birmingham	dywanowa	Eddie Dibbs	6:2, 3:6, 7:5
73.	1979	Filadelfia	dywanowa	Arthur Ashe	6:3, 6:4, 6:1
74.	1979	Dorado Beach	twarda	Vitas Gerulaitis	7:5, 6:0, 6:4
75.	1979	Memphis	dywanowa	Arthur Ashe	6:4, 5:7, 6:3
76.	1979	Tulsa	twarda	Eddie Dibbs	6:7, 7:5, 6:1
77.	1979	Indianapolis	ceglana	Guillermo Vilas	6:1, 2:6, 6:4
78.	1979	Stowe	twarda	Mike Cahill	6:0, 6:1
79.	1979	Hongkong	twarda	Pat Du Pré	7:5, 6:3, 6:1
80.	1980	Birmingham	dywanowa	Eliot Teltscher	6:3, 6:2
81.	1980	Filadelfia	dywanowa	John McEnroe	6:3, 2:6, 6:3, 3:6, 6:4
82.	1980	Dallas	dywanowa	John McEnroe	2:6, 7:6, 6:1, 6:2
83.	1980	North Conway	ceglana	Eddie Dibbs	6:3, 5:7, 6:1
84.	1980	Kanton	dywanowa	Eliot Teltscher	6:2, 6:4
85.	1980	Tokio	dywanowa	Tom Gullikson	6:1, 6:2
86.	1981	La Quinta	twarda	Ivan Lendl	6:3, 7:6
87.	1981	Bruksela	dywanowa	Brian Gottfried	6:2, 6:4, 6:3
88.	1981	Rotterdam	dywanowa	Gene Mayer	6:1, 2:6, 6:2
89.	1981	Wembley	dywanowa	John McEnroe	3:6, 2:6, 6:3, 6:4, 6:2
90.	1982	Monterrey	dywanowa	Johan Kriek	6:2, 3:6, 6:3
91.	1982	Los Angeles	twarda	Mel Purcell	6:2, 6:1
92.	1982	Las Vegas	twarda	Gene Mayer	5:2, ret.
93.	1982	Londyn	trawiasta	John McEnroe	7:5, 6:3
94.	1982	Wimbledon	trawiasta	John McEnroe	3:6, 6:3, 6:7(2), 7:6(5), 6:4
95.	1982	Columbus	twarda	Brian Gottfried	7:5, 6:0
96.	1982	US Open	twarda	Ivan Lendl	6:3, 6:2, 4:6, 6:4
97.	1983	Memphis	dywanowa	Gene Mayer	7:5, 6:0
98.	1983	Las Vegas	twarda	Mark Edmondson	7:6, 6:1
99.	1983	Londyn	trawiasta	John McEnroe	6:3, 6:3
100.	1983	US Open	twarda	Ivan Lendl	6:3, 6:7(2), 7:5, 6:0
101.	1984	Memphis	dywanowa	Henri Leconte	6:3, 4:6, 7:5
102.	1984	La Quinta	twarda	Yannick Noah	6:2, 6:7(7), 6:3
103.	1984	Boca West	twarda	Johan Kriek	7:5, 6:4
104.	1984	Los Angeles	twarda	Eliot Teltscher	6:4, 4:6, 6:4
105.	1984	Tokio	dywanowa	Ivan Lendl	6:4, 3:6, 6:0
106.	1988	Waszyngton	twarda	Andrés Gómez	6:1, 6:4
107.	1988	Tuluza	dywanowa	Andrei Chesnokov	6:2, 6:0
108.	1989	Tuluza	dywanowa	John McEnroe	6:3, 6:3
109.	1989	Tel Awiw-Jafa	twarda	Gilad Blum	2:6, 6:2, 6:1

Po raz pierwszy jako trener zaczął pracować w 2006 roku, z Andym Roddickiem^[5]. Ich współpraca zakończyła się w 2008 roku. W 2013 roku był szkoleniowcem Marii Szarapowej^[6]. W 2015 pracował wspólnie z Eugenie Bouchard^[7].

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20]  (ang.).

• Profil na stronie tennisfame.com. tennisfame.com. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
• Profil na stronie tenis.net.pl. tenis.net.pl. [dostęp 2017-01-11]. (pol.).